inhoud:

Onze rondreis van vorig jaar is zo bevallen, dat we besloten ook dit jaar
met de caravan naar de noordelijke landen te gaan. Zo hadden we de
mogelijkheid die plaatsen waar we vorig jaar niet aan toekwamen alsnog te
bezoeken. We reisden via Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen heen en
via Finland en Duitsland terug. In Duitsland en Finland bezochten we ook
onze vrienden en familie. Op deze pagina hebben we bijgehouden waar we waren
en wat we hebben gezien en beleefd. Vrienden en familie konden ons zo
volgen. Ook waren we te volgen op Polarsteps. De uiteindelijke Polarsteps route wordt hieronder
weergegeven.

We reden via onze oude route naar Henstedt
Ulzburg even boven Hamburg. We vonden een
camping Ulmenhof, op 4 km afstand van Heinz en
Switha, die we de volgende dag zouden bezoeken.
Heinz
en Switha wonen in een lux senioren complex.
Het bezoek aan Heinz en Switha was geweldig. We
dronken koffie om vervolgen naar het gereed
staande diner in het bijbehorende restaurant te
gaan. Het was al weer twee jaar geleden, dat we
hen bezocht hadden dus genoeg voer om bij te
kletsen. Na de thee aan het einde van de middag
vertrokken we in de stromende regen naar de
camping. Het regende de rest van de dag dus
deden we spelletjes tot we voldaan in slaap
vielen.
terug naar
boven
We reden naar de camping Sejs Bakker bij de
plaats Silkeborg. We waren het museum wilden
bezoeken. Hier is de wereld beroemde Tollundman
te zien is. Dit 2400 jaar oude lichaam is het
best bewaarde veenlijk van de wereld. Morgen
gaan we het met eigen ogen zien.
terug naar
boven
Vandaag bezochten we Silkeborg. Allereerst
naar het museum Silkeborg. De tentoonstelling
voerde ons door duizenden jaren geschiedenis. We
zagen hoe de mensen hier leefden van de vroege
oudheid tot in deze eeuw. De meest bijzondere
objecten zijn de Tollundman en een
glasverzameling vanaf de 16e eeuw.
De Tollundman werd op 6 mei 1950 gevonden
door leden van de Deense familie Højgaard. De
familie was bij het dorpje Tollund veen aan het
graven voor turf toen ze op het veenlijk
stuitten. Het bleek een man te zijn, met de
knieën opgetrokken liggend op zijn rechterzij.
Op zijn hoofd had hij een leren muts en om zijn
middel had hij een gevlochten gordel. Verder
droeg hij een ijzeren nekring en om zijn nek zat
een strop van gedraaid leer. De politie werd
erbij gehaald en die schakelde een archeoloog
in. Onderzoek van de archeoloog wees uit dat het
lichaam minimaal 2300 jaar oud was. Later bleek,
na onderzoek op basis van C14-datering, dat de
Man van Tollund rond 400 voor Christus om het
leven was gekomen. Aangenomen wordt dat de man
toen tussen de twintig en veertig jaar oud was.
De Man van Tollund stierf waarschijnlijk geen
natuurlijke dood. Hij werd vermoedelijk
opgehangen of gewurgd. Uit onderzoek is gebleken
dat de man de dag voorafgaand aan zijn
overlijden niets at. De laatste maaltijd die hij
nuttigde bestond uit een soort soep van zaden.

Daarna bezochten we het centrum van Silkeborg
met de markt en het daarom heen gelegen
verkeersvrije gebied. We aten wat op een van de
op markt aanwezige terrasjes.
terug naar
boven

We
vervolgden onze reis en reden via Viborg naar
Frederikshaven waar we net als vorig jaar
overnachtten op de Camping
Noordstrand.
In Viborg bezochten we het oude centrum met
de fraaie kathedraal waar de eerste Deense
koning werd gekroond. Tot 2007 was Viborg de
hoofdplaats van de gelijknamige provincie Viborg.
Tegenwoordig is het de hoofdplaats van de regio
Midden-Jutland en van de gemeente Viborg. Viborg
is een van de oudste steden van Jutland. De stad
heeft een lange geschiedenis als bisschopsstad
(sinds 1065) en handelscentrum. De eerste koning
van Denemarken, genaamd Hardeknoet, werd in
Viborg gekroond.

Verder
bezochten we nog slot Voergård.
Het kasteel van
Voergård
is een waterburcht uit de renaissance, gelegen
op 10 km ten noorden van Dronninglund op het
schiereiland Noord-Jutland. Het herbergt een
belangrijke kunstcollectie. De geschiedenis van
Voergård
gaat terug tot 1481. Bij het uitbreken van de
oorlog van de graven was het eigendom van Stygge
Krumpen, bisschop van Børglum. Het werd
ingenomen door het leger van boeren van Skipper
Clement en vervolgens, na de Reformatie, door de
Kroon in 1536 geconfisqueerd
terug naar
boven
Denemarken
- Noorwegen
Om
8 uur scheepten we ons in om met de Ferry Saga
naar Oslo te varen. Het weer was opeens zonnig,
weinig wind maar wel fris. De reis duurde 9,5
uur waarbij we tot 3 uur heerlijk in de zon op
het zonnedek konden zitten. Daarna diner en nog
wat vertoeven in de bar, omdat het inmiddels was
gaan regenen. Bij aankomst reden we naar de
camping Bogstad om de nacht door te brengen.
Helaas was er een grote verbouwing gaande zodat
er maar een paar toiletten open waren. Ook de
winkel en restaurant waren afgebroken zodat we
geen inkopen konden doen.
terug naar
boven
Noorwegen
- Zweden

We reden naar zweden via Kongsvinger. Na de
grens gepasseerd te zijn kwamen we in Torsby
waar we inkopen deden. We vervolgde onze reis
richting Mora waar we op de camping Sollerö
gingen staan. De volgende dag wilde we Mora gaan
bezichtigen.
's Avonds keken we ijshockey op de tablet.
Gelukkig konden we via You tube de finale zien
van de wereldkampioenschappen. Canada en Finland
waren de finalisten. Natuurlijk waren we voor
Finland, ondanks dat de Canadese commentator
Finland geen kans gaf. Het werd een spannende
finale waar uiteindelijk Finland, tot grote
teleurstelling van de commentator, aan het
langste einde trok. Het werd 3-1 voor Finland.
Hier moest op gedronken worden.
terug naar
boven
8 Zweden
Heerlijk relaxen op de camping en even
bijkomen van de reis en de katers van
gisterenavond.

terug naar
boven
9 Mora
Mora
is de grootste plaats in de Zweedse gemeente
Mora. De plaats ligt tussen de meren Siljan en
Orsasjön en ligt aan de Österdalälven en is een
toeristische trekpleister. In tegenstelling tot
de meeste toeristenplaatsen in Zweden is Mora
een centrum voor zomervakantie. Dat wil niet
zeggen dat de natuur daarvoor opgeofferd is.
Zodra men de dorpjes verlaat bevindt men zich
(ook 's zomers) in een verlaten landschap
omringd door bos. Ten westen van Mora ligt
eigenlijk geen enkel dorp of stad tot aan de
grens met Noorwegen.
In de 13e eeuw was er al bewoning. De basis
van het kerkje dateert uit die tijd, daarna is
er regelmatig verbouwd. Op een inscriptie staat
te lezen dat Karel XI van Zweden de kerk in 1673
heeft laten bouwen, dat klopt dus niet helemaal.
Aan het einde van het jaar 1520, stopte Gustaf
Wasa in Mora, om er rekruten te ronselen om een
rebellenaktie tegen de Denen op te zetten. Deze
hielden Zweden grotendeels bezet. De burgers van
Mora
negeerden in eerste instantie deze oproep maar
veranderden van gedachten toen Wasa al
vertrokken was richting de Noorse grens. Volgens
een legende vertrokken twee mannen vanuit Mora
en wisten de Zweedse troonpredentent in te halen
ter hoogte van Sälen en vertelden hem, dat zijn
bevolking achter hem stond en bereid was voor
hem te vechten. Deze rebellenaktie wist het
Deense gouvernement omver te werpen waarna
Gustaf Wasa geïnstalleerd werd als koning van
Zweden.
In
nagedachtenis van Gustaaf Wasa wordt elk jaar de
Wasaloop (Vasaloppet) gehouden. De koning van
Zweden die, op de vlucht was voor de Denen,
maakte deze tocht op ski's. Deze
langlaufwedstrijd wordt jaarlijks op de eerste
zondag van maart in Dalarna gehouden. De tocht
van ongeveer 90 kilometer gaat van Sälen naar
Mora en is de langste in zijn soort.
We bezochten Mora. Eerst naar de kerk waar
nog een stuk plafond te zien is met de originele
schildering. Vervolgens liepen we door de stad
en kregen zo een goede indruk. Alvorens naar de
camping terug te graag brachten we nog een
bezoek aan het stadje Nusnas dat beroemd is door
de fabricage van houten paarden, de zogenaamde Dalahästen. De Dalahästen zijn oorspronkelijk
afkomstig uit deze streek maar zijn nu
uitgegroeid tot een nationaal symbool.
terug naar
boven
10 Leksand
Vandaag
maakten we een uitstapje naar Leksand. Leksand
is misschien wel een van de meest traditionele
dorpjes in Dalarna. Je vind dit dorp aan de
oever van het
meer.
Het meest bekend is Leksand misschien wel als
naamgever van het wereldberoemde knäckebröd
merk. Ook de fraai gevormde kerk is het
bezichtigen meer dan waard. Onderweg zagen veel
charmante
dorpjes in de traditionele oud Zweedse stijl.
Veel hout in de mooie kleur rood van de aarde.
Op
de terugweg bezocht Päivi nog een
traditionele
molen die in 1983 in ere was hersteld.


terug naar
boven
11 Mora - Borgsjö
Deze dag reisden we naar het plaatje Borgsjö
in Erikslund. Hier was het doel het bezoeken van
de Camping Träporten. De Camping Träporten is
eigendom Paul Gielen & Margriet Neefjes. Magriet
is een oud collega van Anton die het aangedurfd
heeft haar leven volledig om te gooien en een
camping te beginnen in Zweden. Anton heeft
altijd gewenst haar eenmaal te bezoeken. Nu is
dit dus waar geworden.
Wij reisden over de korts mogelijke route,
dus binnendoor over de wat kleinere weggetjes.
Het landschap was adembenemend. We zagen grote
vlaktes bezaaid met enorme keien. De ijstijd
heeft hier aardig huis gehouden.
Bij aankomst op de camping Träporten werden
we ontvangen door
Paul
en
Magriet. Het weerzien was hartverwarmend. We
kletsten geruime bij om vervolgens naar onze
plaats op de camping te gaan. we zouden twee
dagen blijven.
Träporten is een mooie camping met een groot
wegrestaurant gelegen aan E14. Er zijn
blokhutten beschikbaar. Het is gelegen aan een
meer en heeft een standje en zonneweide.
terug naar
boven
12 Borgsjö
We sliepen lekker uit. 's Middags gingen we
weer naar het restaurant van Paul en Magriet
waar we eindeloos klepten en vervolgens een door
Paul gemaakt heerlijke "Pytt I Pannan" te eten.
Dit is typisch Zweeds gerecht.
Na een heerlijke sauna sliepen we zo in.
terug naar
boven
13 Borgsjö - Hoting
Om 10 uur stonden we klaar om te vertrekken
maar eerst nog even koffie drinken in het
restaurant om afscheid te nemen van Paul en
Magriet. Het was zo gezellig dat we veel later
vertrokken dan gepland. Inmiddels was ook een
Nederlands wandelaar aangeschoven die bezig de
Sint Olof pelgrimstocht te maken. Deze tocht is
ongeveer 600 km lang en eindigt bij de
kathedraal van Trondheim in Noorwegen.
We werden uitgewuifd door Magriet tot we uit
het zich verdwenen waren.
Het was weer een fraaie route door midden
Zweden in de richting van Storuman. Van daaruit
zouden we westwaarts richting Noorwegen gaan. We
stopten nog voor Storuman bij de plaats Hoting
Om te overnachten.
terug naar
boven
14 Hoting - Mo I Rana

Het
was een zeer mooie rit zo door de bergen van
zweden naar Noorwegen. Er lag veel sneeuw en de
bergmeren waren nog steeds bevroren. We kwamen uiteindelijk aan in de stad Mo I Rana op de gelijknamige camping.
terug naar
boven
15 Mo I Rana - Bodø
Via veel opbrekingen van de weg reden we naar
Bodø ligt op een
schiereiland in Noord Noorwegen, verscholen
tussen bossen en bergen. De stad ligt vlakbij de
Lofoten en voor ons de tussenstop om daar naar
toe te reizen.
We
zagen onze eerste rendieren langs de kant van de
weg.
Onderweg
passeerden we net als vorig jaar de Poolcirkel.
Het was nu wel anders omdat er volop sneeuw lag
terwijl vorig jaar er bijna niets lag. We
kochten Noordse mutsen om de kou te kunnen
trotseren. Vervolgens over de besneeuwde
hoogvlakte naar
Bodø.
Bodø is een bedrijvig
verkeersknooppunt in het hoge noorden: boten,
treinen, vliegtuigen en veerboten verzamelen
hier en brengen reizigers naar de mooiste
plaatsen in de ruige omgeving. Bodø is de
hoofdstad van de provincie Nordland, er wonen
ongeveer 50.000 mensen. We overnachten op de
camping
Bodø.
Deze camping ligt aan het einde van de startbaan
van het vliegveld.


terug naar
boven
16 Bodø Moskenes

We vertrokken vroeg in de middag naar de
Ferry voor de bootreis naar Moskenes op de
Lofoten. De Ferry vertrok om 16:45 uur maar je
moest in de rij gaan staan om een plaats te
krijgen. Om 16:00 uur gingen we aan boord. De
reis duurde ongeveer 4 uur zodat we voldoende
tijd hadden om iets te eten en te drinken.
Gezien het slechte weer was er niet veel te
zien. Uiteindelijk trotseerden wij
het weer en
gingen op het dek staan om de Lofoten
schitterend uit de mist tevoorschijn zien te
komen. Het was werkelijk spectaculair. Toen we van boord reden was er meteen een bordje
camping en wij plaatsten om in de rij om een
plaats te krijgen. Iedereen aan boord probeerde
namelijk het zelfde. Uiteindelijk kregen we een
mooie plaats en konden na eerst even rondgelopen
te hebben van onze rust genieten.
terug naar
boven
17 Moskenes - Stamsund
Wat een verschil. We stonden op en er scheen
een heerlijk zonnetje. Nu zagen we pas het
fenomenale landschap van de Lofoten. We reden
via de E10, een weg die via vele bruggen en
tunnels alle eilanden van de Lofoten verbindt.
Je kunt wel zeggen de enige weg. We stopten
regelmatig om van het mooie landschap te
genieten en foto's te maken.

In Reine maakten we een wandeling waarbij we
ons verbaasden over de zeer vele rekken waar
stokvis aan gedroogd werd. Overigens zagen wij
die overal op de Lofoten. Het is de hoofdinkomsten van de eilanden.

In Ramberg lunchten we en deden boodschappen.

In Sund stopten we om het Sund Fiskerimuseum
te bezoeken. Het was een enerverende ervaring om
onder andere lopende historische scheepsmotoren
te aanschouwen. Er was ook een heuse smederij
waar de smid genood van zijn werk. We kregen een
uitgebreide demonstratie en kochten één van zijn
kunstwerken.
We besloten te overnachten op de Lofoten
camping van Stamsund.

terug naar
boven
18 Stamsund
Vandaag eerst maar eens een was doen en
lekker in de zon zitten op de camping. 's
Middags gingen wij eerst naar Leknes om een
schoenmaker te zoeken. Helaas kregen wij te
horen dat schoenmakers op dit deel van de
Lofoten niet voorkomen. Toen maar lijm gekocht
om Anton de gelegenheid te geven deze klus zelf
te verrichten. Vervolgens naar Borg om het
Vikingmuseum te bezoeken. Hier voelde Anton zich
helemaal thuis hij is immers voor 36% Viking
volgens zijn DNA test. We zagen hier onder
andere het huis van de Viking hoofdman dat toch
wel heel groot was.
terug naar
boven
19 Stamsund -
Tengelfjord
Onderweg bezochten we de stad Svolvaer. Eerst
naar de uitkijktoorn bij het aquarium en
vervolgens naar Oorlogsmuseum waar onder andere
een zeer uitgebreide collectie uniformen is te
zien. De rol van de Noren gedurende de WW2 was
een openbaring voor ons.

We lunchten heerlijk in het zonnetje aan de
haven. Hier vertrokken de boten voor
verschillende tochten waaronder de Trollfjord excursie. Wij gingen verder richting de
Zweedse grens. Het uiteindelijke doel is Kirkenes in noord Noorwegen. Aan de andere kant
van de grens bij Kirkenes ligt de Russische stad
Moermans. We zullen onderzoeken of het mogelijk
is die te bezoeken. Onderweg passeerder we vele
spectaculaire bruggen en tunnels die de
verschillende eilanden met elkaar verbinden. We
zochten een camping en uiteindelijke vonden we
die in Tengelfjord. Het was de nogal afgelegen
camping Kongsmark Hytteferie. Klein maar
voldoende voor een overnachting.
terug naar
boven
20
Tengelfjord
- Jukkasjarvi
De
volgende morgen vertrokken wij in de stromende
regen. Tot aan de Zweedse grens zou het weer
niet veranderen. We lieten de Lofoten achter ons
en beklommen de bergen naar de grens.
Toch
onverwacht reden we midden in de sneeuw en
bevroren meren. Na de grens gepasseerd te hebben
stopten we bij de camping Björklidens bij het
meer Jukkasjarvi. Het was voor Päivi een
verrassing dat in dit deel van Zweden al Finse
namen worden gebruikt. Gelukkig konden we even
genieten van een heerlijk zonnetje. Het uitzicht
over de besneeuwde bergen en het meer was
werkelijk prachting.
terug naar
boven
21
Jukkasjarvi
- Karesuando
Vandaag
enige regen maar best goed om te rijden.
Onderweg zien we de deur van een auto op zijn
kant aan de bovenkant iets opengaan en een hand
die probeert hem open te maken. Wij stoppen en
er naar toe. Het ongeval moet net gebeurd zijn.
Ik probeerde de deur open te krijgen zonder
resultaat. Was te veel verwrongen. Ik zag een
man die met een gezicht met bloed uit de auto
probeerde te komen. Er zaten 3 mannen in de
auto. Gelukkig had de auto een schuifdeur die ik
open maakte. Nu konden de mannen eruit. Päivi
heeft in dezelfde tijd de politie gebeld. Het
waren drie Polen die van de weg waren geraakt en
over de kop gegaan waren. Het moet een hele klap
zijn geweest want overal lagen spullen. De
mannen mankeerden gelukkig niet veel. Na de
aankomst van de hulpdienst konden wij best
geschrokken verder.
We
stopten net voor de Finse grens in het plaatsje
Karesuando om te overnachten. We liepen nog even
naar de grensbrug om die te bekijken. Morgen
gaan we van Zweden naar Finland.
terug naar
boven
22 Karesuando - Karigasniemi
Deze
dag zullen niet gauw vergeten. Het regende
continu en de temperatuur werd steeds lager. De
regen ging over in natte sneeuw en het werd 1°.
We moesten goed uitkijken of het niet glad werd.
We
lunchten in Enontekio een kleine nederzetting in
Fins Lapland. Dit is de aller Laatste stop voor
Noorse grens. Hier zagen we nog Sami (Lappen) in
klederdracht. Vervolgens door Noorwegen.
De weg was erg slecht waardoor we in de auto
continu door elkaar werden geschut. We moesten
goed uitkijken voor passerende brede auto's.
Door de regen en lage bewolking zagen we weinig
van het landschap. Het was ook een uitgestorven
omgeving. Het is een land waar niet veel te doen
is. We namen ons voor hierna extra rust te
nemen. We passeerde weer de grens met Finland en
gingen net over de grens op de Finse Camping
Tenoronne staan. Nu valt er ook natte sneeuw. We
blijven hier twee dagen om bij te komen en beter
weer af te wachten. Noemenswaardig is dat we nu
9 maal een grens zijn gepasseerd. later zullen
we weer naar Noorwegen gaan want het doel is om
Kirkenes te bezoeken.
terug naar
boven
23
Karigasniemi
Vandaag lekker lang uitslapen en niets doen.
Het weer is beter al valt er af en toe een
buitje. We zien ook regelmatig de zon.
terug naar
boven
24 Karigasniemi - Kirkenes
Het weer was aanzienlijk beter en er scheen
een zonnetje tussen de wolken door. Nu konden we
genieten van het mooie landschap. Net voor de
Noorse grens stopten we
om
nog goedkope Finse benzine te tanken. Er waren
ook twee supermarkten waarbij er een bij was die
net de winkel van Sinkel was. We deden de nodige
inkopen.
Na een fraaie
rit waarbij de wegen, op een stuk in Noorwegen
na, best goed waren kwamen we aan in de stad Kirkenes in uiterste noordoostelijke deel van
Noorwegen. Het bleek dat er geen camping bij de
stad lag. Dan maar een stukje terug naar de
camping Kirkenes in Hesseng. Lekker voor de
caravan genoten we van de zon. Morgen Kirkenes
verkennen.
terug naar
boven
25 - 26 Kirkenes

Kirkenes is een kleine stad in de Noorse
provincie Finnmark. Het is de hoofdplaats van de
gemeente Sør-Varanger. De stad is vooral bekend
als het oostelijke eindpunt van de Hurtigruten
(postboot). De kortste afstand over de weg naar
de Russische grens bedraagt 15 km; de
grensovergang bij Grense Jakobselv bevindt zich
op een afstand van 57 km. Hemelsbreed nadert het
Russisch grondgebied Kirkenes op nog geen 5 km.
In de directe omgeving komt ijzererts voor. Op
het
hoogtepunt werkten 1500 mensen in de
mijnbouw van het bedrijf Sydvaranger AS, maar in
1996 werd de mijnbouw beëindigd. Het was een
ramp voor de gemeenschap. Later is vooral het
toerisme belangrijk geworden. Ook verdient
Kirkenes zijn geld met de reparatie van
Russische schepen.
Het lot van Kirkenes is altijd verbonden
geweest met Rusland. Het stadje van vierduizend
inwoners ligt aan de monding van de Barentszee
en beheerst de toegang tot Moermansk, een van de
weinige ijsvrije havens van Rusland. Die
strategische ligging werd Kirkenes in de oorlog
fataal.
De bevolking overleefde de oorlog in een oude
gang van de ijzermijn
(Bjørnevatn Tunnel)
en later ook in de Andersgrotta.
In de winkels zagen we dat de Noorse traditie
nog volop voortleeft. Overal werd de Noorse klederdracht
uitbundig uitgestald.

Geschiedenis
Kirkenes en de directe omgeving maakten tot
1826 deel uit van een gemeenschappelijk
Russisch-Noors district dat Piselvnes heette.
Nadat in 1862 een kerk was gebouwd werd de naam
gewijzigd in Kirkenes.
De stad heeft het zeer zwaar te verduren
gehad tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Van
wegen de strategische ligging van dit gebied
werden Duitse troepen hier gestationeerd als
onderdeel van de Atlantikwall in
Noorwegen, door de Duitsers Festung Norwegen
genoemd.
Zij waren erg zwaar bewapend.
Duitsland hechte ook veel waarde aan de
grondstoffen die nikkelmijnen in het gebied
opleverden. Duitsland probeerden verschillende
keren op te trekken richting het Russische
Moermans. Deze stad was erg belangrijk voor de
geallieerden vanwege de toevoer van Amerikaanse
wapens aan Rusland. Die wapens werden verder
getransporteerd door de spoorweg naar Moermans.
Ook deze werd regelmatig aangevallen.
Kirkenes
is op Malta na de meest gebombardeerde stad.
Duitser, Engelsen, Noren, Finnen en Russen
hebben er gestreden. Kirkenes werd als eerste
Noorse stad 1 oktober 1944 bevrijd.
Als eersten hebben de Engelsen Kirkenes
gebombardeerd. De Britse strijdmacht, bestaande
uit 2 vliegdekschepen en 6 torpedobootjagers
verlieten op 23 juli 1941 Scapa Flow (Schotland)
en zette koers naar Seyðisfjörður in IJsland,
waar ze twee dagen later aankwamen. Na te zijn
bijgetankt, vertrokken ze de volgende dag
richting Noorwegen. Het was de bedoeling een
verrassingsaanval uit te voeren, maar doordat
het in die tijd van het jaar er 24 uur per dag
licht was, was dit nagenoeg onmogelijk en de
krijgsmacht werd vlak voor het begin van de
aanval dan ook opgemerkt door Duitse
vliegtuigen. De haven was nagenoeg leeg, en de
aanvallers wisten alleen één kleine stomer tot
zinken te brengen en enkele pieren te
vernietigen, hier stond het verlies van 3
toestellen tegenover. De aanval op
Kirkenes was
nog minder succesvol. De Luftwaffe was
gealarmeerd en had meerdere jachtvliegtuigen en
jachtbommenwerper in de lucht. De Britse
vliegtuigen konden niet vanaf de zee aanvallen
en waren gedwongen om over de bergen en de fjord
te vliegen. In de haven lagen uiteindelijk
alleen vier vrachtschepen. De vliegtuigen lieten
snel hun torpedo's vallen, om te kunnen ontkomen
aan de luchtafweer en de Duitse vliegtuigen.
Hierdoor brachten ze maar één vrachtschip tot
zinken en beschadigden ze een ander. Er was
weinig schade aan de haven zelf. Verder werden
er 3 vliegtuigen van de Duitsers neergeschoten,
tegenover een verlies van 13 toestellen van de
Engelsen. De aanval was een complete mislukking.
Hij had geen enkele invloed op het verdere
verloop van de oorlog.
Anders was operatie Kirkenes-Petsamo. De
operatie was een Sovjet-operatie gericht tegen
de Duitse troepen van de Wehrmacht in het
noorden van Finland en Noorwegen. Het offensief
betekende het einde van het verblijf van de
Duitse troepen in het Arctisch gebied en drong
ze terug tot het zuiden van Noorwegen. Dankzij
de operatie kwamen de nikkelmijnen van Petsamo
in Finland in Russische handen.
Na afloop
van de oorlog stonden er in Kirkenes nog 13 huizen overeind. Kirkenes werd bevrijd door het Rode Leger
tijdens Operatie Kirkenes-Petsamo. De directe
nabijheid van Rusland zorgde ervoor dat Kirkenes
tijdens de Koude Oorlog regelmatig het toneel
was van machtsvertoon van beide zijden. Het was
een van de weinige gebieden waar de NAVO direct
grensde aan de Sovjet-Unie.
Petsamo was
Fins grondgebied tot het einde van de
vervolgoorlog tussen Finland en Rusland. Om
vrede te brengen in Finland heeft Finland onder
druk van de geallieerden dit gebied afgestaan
aan Rusland.

terug naar
boven
27 Kirkenes - Sevettijärvi
Aangekomen in de camping Peuralampi. Van
hieruit willen wij de Koltas Sami bezoeken.De
Koltas Sami, zijn een etnische groep die behoort
tot de inheemse bevolkingsgroepen van de Sami in
Lapland en het Kola-schiereiland. Na uit Rusland
verdreven te zijn vestigden zij zich in de dorpen Sevettijärvi en
Nellim in de gemeente Inari en omgeving.
De Koltas woonden in Petsamo in het zogenaamde Coltland
, dat de noordoostelijke delen van Finland en
Noorwegen in Lapland en in het noordwesten van
het Kola-gebied in Rusland omvatte. In de 16e
eeuw wendden de Koltas zich tot de orthodoxe
religie en verdwenen de
oude heidense religies. Akkalansaame evolueerde in zijn eigen richting
nadat de sprekers naar het Kantalahti-klooster
kwamen, terwijl de Koltas onder het
Petsamo-klooster stonden. Tegenwoordig worden de
Akamans niet langer beschouwd als de Kolt.
Om de levensomstandigheden, het
levensonderhoud en de cultuur van de Kolt en de
Scythische regio te handhaven en te bevorderen,
is de Kolt Act (253/1995) van kracht. Het
voorziet in lening- en hulpmodaliteiten, onder
meer ter bevordering van de visserij en de
rendierhouderij en de diensten van de Kolt. De
wet bevat ook bepalingen voor dorpscolleges,
dorpsraden en winkelinspecteurs die het oude
dorpsbestuur van Kolt onderhouden en een
officiële manier vormen om deze etnische groep
naar de Finse staat te vertegenwoordigen
terug naar
boven
28
Sevettijärvi

We bezochten de kerk en de begraafplaats van
de Kolta Sami die de typische orthodoxe stijl
heeft. Verder bezochten we het museum van de
Kolta Sami waarbij de replica's van de
traditionele huizen te zien zijn. Het was
fascinerend om te zien hoe de Kolta Sami cultuur
zich heeft ontwikkeld. Als afsluiting lunchten
we in het Severttijävi restaurant mooi gelegen
aan het meer.
terug naar
boven
29 Sevettijärvi -
Sirkka
Het was een enoverende rit met veel
tegenvallers. Vanaf
Sevettijärvi
naar Inari was de weg bekend en makkelijk
te berijden. Wij kozen voor de ons onbekend
kortste route naar Sirkka. Een mooie route tot
de weg overging in onverharde weg.
Een 68 km
ware beproeving voor auto, caravan en chauffeur
wachtte ons.
Halve wegen bezochten we het restaurant Ahkun
Tupa in Lemmenjoki dat zo'n 10 km van de route
af lag. Onze verrassing was groot dat we hier
twee oorkonden aan de muur zagen hangen waarbij
Koningin Juliana de vader en moeder van onze
gastvrouw een eremedaille toekende in de orde
van Oranje- Nassau. Zij waren de Lapse gidsen
tijdens het staatsbezoek van 1974.
Uiteindelijke kwamen we zonder kleerscheuren
in Sirkka-Levi aan.
terug naar
boven
30 Sirkka

Levi is een skiresort in de gemeente Kittilä
in Fins Lapland dat vooral bekendstaat om zijn
skipistes. Er worden dan ook regelmatig grote
skiwedstrijden georganiseerd, waaronder World
Cup-wedstrijden. Levi is een van de populairste
wintersportoorden in Finland. Levi dankt zijn
populariteit aan een goede bereikbaarheid via
het vliegveld van Kittilä op circa 12 km
afstand, en aan een zorgvuldig
ontwikkelingsbeleid van de lokale overheid
hetgeen borg staat voor een relatief hoog
niveau. Naast bezoekers uit thuisland Finland
trekt Levi ook veel buitenlandse toeristen. Levi
is de commerciële naam van het skiresort dat
feitelijk uitgegroeid is uit het dorpje Sirkka.
De kern van het dorpje wordt voornamelijk
gevormd door hotels, winkels, restaurants, bars
en andere toeristische bedrijven. Daaromheen
liggen tot in de wijde
omtrek de traditionele
Finse blokhutten opgetrokken in vurenhout of het luxere kelo. Vanwege de locatie boven de
poolcirkel is Levi sneeuwzeker van begin
november tot begin mei. Over het algemeen
varieert de sneeuwdikte van een halve meter tot
een meter. Eind december heeft Levi vanwege de
noordelijke ligging nauwelijks daglicht, maar in
de loop van het skiseizoen neemt de hoeveelheid
daglicht snel toe, daar er op 21 juni 24 uur
daglicht is. Bijna alle pistes en ook enkele
tientallen kilometers loipes zijn verlicht,
zodat skiën op elk tijdstip in het seizoen
mogelijk is. De sneeuwkwaliteit is over het
algemeen uitstekend, en rijen bij de skiliften
komen nauwelijks voor. De sfeer is overal
gemoedelijk, landschappen en uitzichten zijn
adembenemend.
terug naar
boven
31 Sirkka - Pello

Eerst
bezochten we de kerk van Kittilä. Het werd een mooie rit door lapland.
We wilden
vooral het westelijke deel zien. Onderweg
bezochten we nog het skigebied Ylläs. Hoewel wat
minder bekend dan Sirkka Levi is ook hier de
ontwikkeling duidelijk te zien. Vanaf
Kolari volgden we de route langs de rivier
Tornio Joki die de grens vormt met Zweden.
Onderweg kwamen nog een aantal rendieren tegen
die ons de weg versperden. (Kijk niet naar de
datum!)

We
kwamen aan in het plaatsje Pello op de camping
met dezelfde naam. De camping ligt aan de rivier
en barst van de muggen. Voor Anton de eerste
kennismaking met zoveel muggen die het allemaal
op je gezicht gemunt hebben. Gelukkig werd het
's avonds midder. Pello is vooral bekend vanwege
de Langlaufer Eero Mäntyranta. Mäntyranta nam
viermaal deel aan de Olympische Winterspelen en
won bij zijn debuut de gouden medaille op de
estafette. Mäntyranta behaalde zijn grootste
successen in 1964 met het winnen van olympisch
goud op zowel de 15 als de 30 kilometer en de
zilveren medaille op de estafette. Op Mäntyranta
zijn laatste twee spelen won Mäntyranta nog vier
medailles. Naast Mäntyranta zijn drie olympische
titels die ook als wereldtitels golden won
Mäntyranta zowel in 1962 als in 1966 de
wereldtitel op de 30 kilometer. Mäntyranta werd
zowel in 1964 als in 1966 verkozen tot Fins
sportman van het jaar. In 1972 werd Mäntyranta
de eerste Finse sporter die betrapt werd op het
gebruik van doping. In Pello staat zijn
Standbeeld.
terug naar
boven
32 Pello - Kemi
In
principe reisden naar Tornio om daar Juhannes,
het Fins midzomerfeest, te vieren maar helaas
sloot de camping daar tijdens Juhannes. Onderweg
passeerden we de poolcirkel en natuurlijk
moesten we daar koffie drinken.
Het is normaal dat de Finnen uit de stad massaal
naar het platteland reizen om het feest daar te
vieren. De campings zijn dan overvol en er wordt
een groot vuur gemaakt. Er wordt vooral veel
gedronken. De camping in Tornio wil dat niet
meemaken. Dan maar door naar Kemi iets verderop.
We vonden een leuke camping Savotta niet ver van
Kemi. Hier wilden we even blijven.
terug naar
boven
33 -36 Kemi

Kemi
is een stad en gemeente in het Finse Lapland. De
stad ligt bij de monding van de Kemijoki in de
Botnische Golf, die op deze plaats drie maanden
per jaar ijsvrij is. Kemi kreeg in 1869
stadsrechten. Door de ligging aan de
riviermonding heeft Kemi zich ontwikkeld tot
havenstad. Van hier wordt het transport naar het
achterland rond Rovaniemi en omstreken verzorgd.
Omgekeerd worden in Kemi grondstoffen uit
Lapland in
schepen geladen om verder te worden
getransporteerd. Door de uitgestrekte wouden
heeft Kemi een grote houtindustrie, die van
veraf te herkennen is. Bij sommige
windrichtingen is in de gehele stad de stank van
de pulpindustrie te ruiken. De laatste jaren
ontwikkelde de stad zich als centrum voor
informatica. De stad is vrij modern nadat het in
de oorlog door de Duitsers is platgebrand. Een
van de weinige gebouwen die de oorlog hebben
overleefd is de historische kerk.
Vanavond vieren we Juhannes. Juhannes is voor de
Finnen een belangrijk feest.
De volgende dagen was het uitrusten. Het regende
dan ook voortdurend. Om bij de camping te komen
moesten 8 km over onverharde weg. Na de regen
was dat ook goed te zien aan de auto. Nu was het
echt een crosscountry car.

Alvorens te vertrekken uit Kemi wilden we nog
een bezoek brengen aan het uitzichtplateau
bovenop het stadhuis. Nu was het weer ons
eindelijk goed gezind en scheen de zon. Dus op
naar het stadhuis. Het uitzicht was werkelijk
fantastisch.
terug naar
boven 
37 Kemi - Oulu
Het was maar 120 km van Kemi naar Oulu onze
volgende bestemming. Onderweg nog wel even
koffie drinken op een mooie locatie aan de
Botnische golf. Helaas bestond de camping waar
ons navigatie systeem ons heen stuurde niet
meer. Dus verder kijken. We kwamen op een heel
mooie camping Nallikari gelegen aan het
gelijknamige strand.


terug naar
boven
38 - 40 Oulu
Oulu is een stad met meer dan 200.000
inwoners. Oulu ligt aan de monding van de rivier
Oulujoki aan de Botnische Golf. Oulu is de op
vijf na grootste gemeente en het vierde
stedelijk gebied van het land. Oulu is de enige
grote stad in de noordelijke helft van Finland
en geldt daarom als 'hoofdstad van het Noorden'.
Oulu groeit snel, er is sprake van een trek van
de bevolking vanuit Noord-Finland naar de stad,
waar men meer mogelijkheden op werk en educatie
aantreft. De stad
heeft een universiteit. Oulu
bezit inmiddels wel de tweede luchthaven van het
land. De belangrijkste traditionele industrieën
waren metaal-, leer- en houtverwerking. Vandaag
de dag zijn elektrotechniek, telecommunicatie en
informatietechnologie echter de belangrijkste
sectoren die bijdragen aan de ontwikkeling van
de stad. Van belang is daarbij het samenspel
tussen bedrijfsleven en de universiteit. Oulu
staat hierdoor bekend als Hightech-stad. In dat
opzicht mag het best vergeleken worden met
Eindhoven.
De stad groeide uit rond een kasteel dat in
1590 werd gesticht; in 1610 ontving het
stadsrechten.
Tijdens
de periode van het grote kwaad vielen de Russen
Finland, toen onderdeel van Zweden, binnen. In
1714 Vluchten er veel Finnen naar Zweden.
Tienduizenden Finnen werden als slaven door de
Russen meegenomen.
De Kozakken van generaal Czech doden alle inwoners
van Oulu. Soms werden ze gemarteld, gerookt, in
stukken gescheurd, gebakken in de ovens. De
grootste slachting vond plaats in het
vissersdorpje
Hailuoto.
In de 19e eeuw werd Oulu een
belangrijk commercieel centrum. Oulu was
exporthaven voor teer, dat in het achterland
werd
geproduceerd en in grote hoeveelheden werd geëxporteerd. De stad telde in die tijd de
grootste handelsvloot van het land. In 1882 werd
Oulu grotendeels vernietigd door een grote
brand, maar de stad werd weer herbouwd. De
Universiteit van Oulu werd opgericht in 1959 om
het noorden van het land van hoger onderwijs te
voorzien. Het Finse telecommunicatieconcern
Nokia heeft eind 20e eeuw grote onderzoek- en
productiefaciliteiten in Oulu gevestigd, die
voor een belangrijk deel aan de ontwikkeling van
de stad hebben bijgedragen.
We bezochten Oulu centrum nadat we van het
toeristenbureau de nodige informatie hadden
gekregen. We volgden een mooie wandelroute door
de stad langs alle gedenkwaardige punten. Jammer
dat we de uitgestippelde route niet helemaal
konden volgen door de vele werkzaamheden. Eerst
naar het stadhuis en vervolgens naar de
kathedraal die we ook bezochten. De inrichting
is sober zoals in alle
lutherse kerken.
Vervolgens naar het vroegere kasteel dat nu een
café is. Wel is er nog de kelder te bewonderen.
Daarna naar de markt. Onderweg zagen we nog een
aantal houten huizen die de stijl van het
verleden aangaven. Helaas zijn er veel
afgebroken net als in andere Finse steden. De
markt is echt gezellig te noemen. Het moet hier
's avonds als de terrasjes goed bezet zijn wel
een vrolijke boel zijn. Buiten de marktkraampjes
zijn er een aantal historische houten huisjes
met restaurants en barretjes. Aan een van
de
marktkraampjes aten we onze eerste Muikku.
Natuurlijk moesten we ook even pauzeren bij het
beeld van de politieman dat het symbool van de
stad is geworden. Na
lang zoeken zagen we eindelijk de plaquette
waarop de waterhoogte te zien was tijdens de
overstroming van 1878. Terug naar de auto zagen
we even het beeld van de drie koningen. Elk jaar
worden er in Finland festiviteiten georganiseerd
tijdens de kerst. Rond het stadhuis is ook een
indrukwekkende beeldengroep te zien.


De tweede dag gingen we naar het eiland Hailuoto.
De gratis ferry bracht ons in 25 minuten naar
het eiland.
Hailuoto
is het grootste eiland in de Botnische
Golf, met een oppervlakte van 200 km2. Toch is
het maar 1700 jaar oud, toen het eiland door
bodemstijging (post-glacial rebound) uit zee
oprees. Een aantal eilandjes groeide in de loop
der tijd aan elkaar en vormde het huidige
Hailuoto, waarvan de vorm nog steeds wijzigt.
Het 30 km lange vlakke eiland is een stil
landbouweiland voor de kust bij Oulu met slechts
een dorp en een vissershaventje. Het heeft nog
geen 1000 inwoners. Het landschap bestaat uit
zandruggen, die zijn ontstaan toen het eiland
net oprees uit zee
en
de wind vrij spel had. Tegenwoordig zijn de
stuifzandruggen vastgelegd door dennenbos dat
een groot deel van het eiland bedekt. In het
droge bos groeit veel rendiermos, dat jaarlijks
wordt geoogst en een van de hoofdproducten van
het eiland is. Verder graast er een grote kudde
schapen; de wol van Hailuoto is in heel Finland
bekend. Op het eiland is één asfaltweg. Midden
op het eiland ligt Hailuoto-dorp met winkels,
cafés en bars. Verder in het dorp passeerden we
de moderne kerk en het openluchtmuseum Kniivilä
met fraaie oude huizen en boerenschuren.
We
bezochten het museum. Aan het eind van een
vrijwel kaarsrechte weg ligt het vissershaventje
Marjaniemi, waar het bos plaatsmaakt voor een
onverwacht mooi panorama over de Botnische Golf.
Het haventje met oude vissershutten en slanke
vuurtoren is meegegroeid in de moderne tijd door
zijn radartoren. Bij het haventje is een hotel
en een klein café-restaurant. We dineerden in
het restaurant van het hotel waarbij we een
prachtig uitzicht hadden over de golf. Op de
terug weg bezochten we nog de Organum een
kunstwerk van de acoutische kunstenaar Lukas
Kühne. Alles draai om het weerkaatsen van
geluid.
Het
ontstaan en de geschiedenis van Hailuoto zijn
nauw verbonden met de stijgen van het land, dat
is ongeveer negen millimeter per jaar. Gebieden
boven de 15 meter boven de huidige zeespiegel
waren al droog in 325 voor Christus . Het gebied
omvatte Hyypänmäki , Harju en Isomäki, dat wil
zeggen dat het ongeveer twee vierkante kilometer
groot was. Tegen het jaar 850 was al zo'n 30
vierkante kilometer ontdekt. Blijkbaar ontstond
Hailuoto in de 12e eeuw . De bewoners kwamen uit
vele richtingen, vooral uit Karelië . De Zweden
, die streden om te visrechten, gaven het eiland
de naam Karelö, het Karelische of Karelische
eiland. De naam Hailuoto is waarschijnlijk
afkomstig van het vee en de visserij. De kerk,
gebouwd in 1610-1620, was een oude houten kerk
in Finland tot hij in 1968 afbrandde. [11] De
huidige kerk werd voltooid in 1972. In de brand
van de pastorie van Hailuoto op 2 augustus 1901,
werd het parochiearchief bijna volledig
vernietigd. Op
29
september 1714 gedurende
de tijd van Isonvihan
(1713-1721) vielen 200 Russische kozakken
Hailuoto binnen.
De
soldaten troffen het dorp midden in de nacht, de
huizen werden verbrand en de alles werd reroofd.
Tegen de ochtend hadden de Russen achthonderd
mensen gedood. Een
groot deel van de slachtoffers waren juist
gevlucht voor de Russen, omdat Hailuoto toen
minder dan 300 inwoners had. Het bloedbad van
die nacht was de grootste van de periode van het
grote kwaad. Het werd de
Ishvihan
Hailuoto genocide 1714-15 genoemd. Tijdens de
overgand van de 19e
naar de 20e eeuw overschreed de bevolking van
Hailuoto 2000, maar sindsdien is de bevolking
gedaald tot minder dan de helft.
De volgende dag huurde Päivi en echte Jopo fiets
om via een mooie route naar de stad te rijden.
Een Jopo is in Finland de opnieuw populair
geworden retro fiets die gekenschetst wordt
simpelheid. Dus geen versnellingen.
terug naar
boven
41 Oulu - Kokkola
We
reden van Oulu richting het zuiden waarbij we
westkust volgden. De eerste plaats die we
aandeden was Raahe. Raahe is
in
1649 opgericht door de Zweedse staatsman
en gouverneur-generaal van Finland graaf Per
Brahe.
Nadat
hij in 1652 het bezit van de parochie van Salo
had verworven, gaf Per Brahe de stad de naam
Brahestad of Raahe in het Fins. Raahe is
een van de 10 historische houten steden (of
stadscentra) van Finland. Na een verwoestende
brand in 1810 werd Raahe herbouwd volgens nieuwe
ontwerpprincipes die het risico op brand
minimaliseerden.
Raahe staat bekend om zijn door de Renaissance
geïnspireerde rechtlijnige stadsplattegrond met
een centraal plein (Pekkatori). Alvorens verder
te trekken dronken we nog koffie in het
historische café aan het plein.
Na Raahe bezochten we Kalajoki. De eerste
verwijzing naar Kalajoki kan gevonden worden in
het begin van de 16e eeuw: de plaats kreeg de
status van parochie in 1520. Kalajoki was een
belangrijke marktplaats en had stevig grip op de
teerhandel in de regio. Tegen het eind van de
19e eeuw nam de betekenis van teer als
handelswaar af en daalde het belang van Kalajoki.
Kalajoki is een bekende toeristische attractie
in Finland vanwege de lange zandstranden en de
daarbij behorende activiteiten.
We reden door naar Kokkola waar we een aantal
dagen wilden verblijven.
terug naar
boven
42 - 44 Kokkola
We
bezochten de stad Kokkola. De naam Kokkola
betekent "plaats van het vreugdevuur" of "plaats
van de arend" omdat het Finse woord kokko zowel
vreugdevuur als zeearend betekent. De stad
Kokkola werd in 1620 door koning Gustav II Adolf
van Zweden gesticht toen Finland deel uitmaakte
van het Zweedse rijk. kokkola is een van de
oudste steden in Finland. De koning besloot ook
dat een teervat, met drie brandende vlammen,
gebruikt zou moeten worden als het
gemeentezegel,
vanwege de teerhandel in die tijd, waarvoor
Kokkola werd opgericht als een haven. Anders
Chydenius (1729-1803), die een van de leidende
politici van Zweden-Finland was, was een fervent
voorstander van economische vrijheid en vocht in
het Zweedse parlement voor vrije buitenlandse
handel en verdere sociale hervormingen. In 1765
verleende het Zweedse parlement de stad Kokkola
stadsrechten. Kokkola werd ook een belangrijk
scheepsbouwcentrum in
Finland.
Als gevolg van de handel in teer en scheepsbouw
was Kokkola voor een tijd een van de rijkste
steden in Finland. Een interessante historische
gebeurtenis, bekend als de slag van Halkokari,
vond plaats 6 juni 1854 tijdens de Krimoorlog.
Britse mariniers probeerden aan wal te komen om
de stad te veroveren. Finland was toen Russisch
grondgebied. De mariniers werden teruggeslagen
door lokale verdedigers ondersteund door
troepen, artillerie en mogelijk Russische
adviseurs. Een van de 9 kleinere Britse
vaartuigen (een kanonneerboot) viel in de handen
van de verdedigers. Als zodanig is deze boot het
enige schip van de Royal Navy dat nog steeds in
buitenlandse handen is. De boot is nog steeds
een museumobject en is te zien in het English
Park in Kokkola. Het stadsbestuur heeft
geweigerd de boot terug
te
geven, ondanks verschillende verzoeken van het
Verenigd Koninkrijk. De Britse Schatkist betaalt
jaarlijks een klein bedrag aan de plaatselijke
kerkelijke gemeente voor het onderhoud van de
graven van negen Royal Marines gedood in actie.
Later bezochten we het gedenkteken van deze
slag.
We bezochten met name het gebied met oude
houten huizen in het centrum. We maakten een
wandeling langs alle historische plaatsen. Het
centrum "Neristan" vormt al honderden jaren het
decor voor het leven van de bewoners.
Tegenwoordig bieden deze huizen restaurants,
cafés, winkeltjes en zelfs accommodatie voor
toeristen.

De
volgende dag reden we naar het eilandje
Ohtakari. Onderweg bezochten we nog de
tentoonstelling van Miina Äkkijyrkkä met als
onderwerp koeien en paarden.
Ohtakari
is een eilandje en een vissersdorpje in de
gemeente Lohtaja . Ohtakari bevind zich op de
kop van het schiereiland Lohtaja Vattaja en is
verbonden door een verhoogde weg. Ohtakari heeft
een vissershaven, een vismuseum, een kamp van de
Lutherse Evangelische Associatie van Finland.
Tevens is er een oud turf doolhof, of Troy Town
. Er is ook een uitkijktoren en werkende
vuurtoren. Jaarlijks wordt er een festival
gehouden in het dorp. De oudste
belastingaangiften van Ohtakari dateren uit de
16e eeuw. Vissers woonden op het eiland tijdens
de beste visperiode. Het eiland diende ook meer
dan honderd jaar als loodsstation . Het werk van
de vissers in het verleden wordt gepresenteerd
in het vissersmuseum. De verhoogde weg die naar
het eiland leidde, werd in de jaren zeventig
voltooid.
"s Avonds brachten we een bezoek aan Marina
en haar gezin. Marina is een achternicht van
Päivi. We dineerden daar voortreffelijk zeker
omdat Vesa haar man leerraar is op de
koksschool. Het werd een gezellige avond.

terug naar
boven
45 Kokkola - Vaasa
Vandaag richting Vaasa. Na aangekomen te zijn
op de zeer fraaie camping van Vaasa die zich op een
eilandje voor de kust bevind gingen we, na de
caravan geplaatst te hebben, naar Vaasa. Vaasa is
een gemeente en stad in het Finse landschap
Österbotten aan de Botnische Golf. Vaasa is een
tweetalige gemeente met Fins als
meerderheidstaal (± 70%) en Zweeds als
minderheidstaal. Vaasa kreeg in 1606
stadsrechten van de Zweedse koning Karel IX Wasa
en kreeg kort daarna de naam van diens familie.
Het oude, houten Vaasa werd in 1852 grotendeels
door brand verwoest. De stad werd zeven
kilometer noordwestelijker herbouwd en kreeg in
1862 de naam Nikolainkaupunki (Nikolaistad),
naar de Russische tsaar Nicolaas I. Carl Axel
Setterberg ontwierp de nieuwe stad in
empirestijl. Sinds 1917 heet de stad weer Vaasa.
Vaasa
kenmerkt zich ook door de ferryverbinding met
Zweden. Op het marktplein dronken we een
biertje in een aangenaam zonnetje. De
temperatuur was echter fris te noemen.
terug naar
boven
46 Vaasa
- Ahtari
We reden verder en wilden onderweg de
distilleerderij van Kyrö in de plaats Isokyrö
bezoeken. Deze distilleerderij is nog maar een
paar jaar in bedrijf maar heeft in 2015 al de
prijs gewonnen voor de beste Gin van de wereld.
Er wordt ook een voortreffelijke whisky gemaakt.
We maakten een tour ddor de fabriek die gevestigd is
in een oude melk en kaasfabriek. Het was echter
niet toegestaan iets te kopen omdat de alleen
verkoop van alcohol voorbestemd is aan de
staatswinkel Alko.
In
Isokyrö bezochten we vervolgens het
oorlogsmonument ter nagedachtenis van de slag
van Napue 19-2-1714. In de jaren 1600 had Zweden
haar regio uitgebreid. Toen de jonge Charles XII
op de troon was gezet als koning van Zweden,
besloten de buurlanden Rusland, Denemarken en
Saksen om die gebieden te koloniseren. In 1700
won het Zweedse leger glorieus van de Russen in
de strijd om Narva. Een zegevierende campagne
was toen gericht op Midden-Europa, Rusland en
Oekraïne. Nochtans werd het Carolineaanse leger
(genoemd naar de drie Karel die Zweden regeerden
aan het eind van de 17e eeuw) in 1709 door de
troepen van Peter de Grote van Rusland in
Poltava overwonnen.
Nu
trok de oorlog noordwaarts naar Finland, waar
een groot gevecht plaatsvond bij de
Kostianvirta-rivier in Pälkäne in 1713. De
laatste veldslag van deze Grote Noordse oorlog
(1700-21) werd gevochten op 19 februari 1714
hier, in de dorpen Napue en Laurola. Na de
vernietiging van het Finse leger vernietigden de
Russen ook de provincie. Die tijd wordt de Grote
Haat genoemd. Het Carolineaanse leger volgde de
koning nu op een militaire expeditie naar
Trondheim in Noorwegen 1718-19, wat resulteerde
in de rampzalige terugtocht over de bergen. De
Grote Noordse Oorlog eindigde in 1721 met de
Vrede van Uusikaupunki.
We gingen op weg naar Murole maar wilden nog
eerst Ahtari zien met zijn fraaie dierentuin. In
deze dierentuin zijn ook de twee panda's te zien
die Finland heeft gekregen van China. Eenmaal
aangekomen besloten we de dierentuin niet te
bezoeken vanwege de grote drukte brachten we
alleen de nacht door op de camping van de
dierentuin.
terug naar
boven
47
Ahtari - Murole

Op weg naar onze vrienden in Murole. Onderweg
nog even iets drinken in Ruovesi daarna door
naar Mika en Sirpa. De komende dagen zullen we
hier blijven.
terug naar
boven
48
- 49 Murole
Het werden weer gezellige dagen die tot diep
in de nacht duurden. Natuurlijk werd op zondag
gekeken naar de finale van het
wereldkampioenschap vrouwenvoetbal waarin
Nederland tegen de USA uitkwam. Helaas verloren
we de finale maar een mooie tweedeplaats is voor
ons kleine landje een hele prestatie.
terug naar
boven
50 Murole - Jyväskylä
Verder
naar Elina, de nicht van Päivi, in Jyväskylä.
Onderweg wilden we nog even De elanden farm in
Jamsa
bezoeken.
Dit was de uitgelezen gelegenheid nu eens
elanden te zien. Toen we aankwamen op de farm
was die helaas gesloten. We hadden geluk dat er
een jonge man aanwezig was die bereid was ons
toch rond te leiden. Zo kregen we een wel heel
bijzondere behandeling. We konden het al zeer grote
mannetje zelfs aaien. Hij zal nog wel een stuk
groter worden. Het vrouwtje had twee
jongen en was niet aaibaar omdat ze haar jongen
zou verdedigen. We voerden allen elanden wel.
Verder waren er ook rendieren die we gewoon
konden aanraken en voeren. Het was een hele
belevenis zeker de elanden te zien. wat staan
die beesten hoog op de poten.


Daarna door naar Jyväskylä waar we onthaald
werden door Elina met haar twee kleintjes Helmi
en Vilma en haar ouders de boer en schoonzus van
Päivi. Het werd een gezellige avond.
terug naar
boven
51 Jyväskylä
We gebruikten deze dag ons gezellig met de
familie door te brengen. Päivi deed ook even een
was. Met Elina liepen we naar het winkelcentrum
waar Päivi naar de kapper ging terwijl Elina en
Anton koffie dronken.

terug naar
boven
52 Jyväskylä - Leppävirta
Na het ontbijt gingen we verder en kwamen
uiteindelijk in het stadje Leppävirta waar we
besloten een paar dagen te blijven om eens
lekker uit te rusten van alle hectiek. We
stonden op een fraaie camping waar we
een mooi
uitzicht hadden op het meer. Rond de camping is
een echt uitgaansgebied. We gingen boodschappen
doen en reden meteen door de stad om die te
verkennen.
In 1639 werd Leppävirta gescheiden van Kuopio.
Samen met Joroinen, Juva en Rantasalmi behoorde
Leppävirta tot de Savo zone. De eigenaren van de
herenhuizen vormden de Zweedse elite. In de 14e
eeuw trok de schilderachtige Leppävirta-route
een aantal toeristen naar het gebied. Vandaag
verzorgt dezelfde route zowel vracht- als
passagiersverkeer via het Saimaa-kanaal naar de
Finse Golf. De locatie en de lange industriële
tradities van Leppävirta hebben de ontwikkeling
mogelijk gemaakt van een uitgebreide
bedrijfsstructuur in de gemeente naast de land-
en bosbouw. In 1918 waren Leppävirta en Varkaus
een rood eilandje in het midden van het witte
Finland.
terug naar
boven
53 -
56 Leppävirta
Eerst lekker lang uitslapen waarna we een
kijkje gingen nemen bij het Konnus kanaalgebied.
Dit gebied bestaat uit drie kanalen met sluizen
van verschillende leeftijden en vijf
stroomversnellingen. Het ligt 6 km
stroomopwaarts van Leppävirta. De historische
stroomversnellingen zijn een populaire locatie
voor sportvissers en wandelaars. Er zijn
vlonders aangebracht om het gebied
toegankelijker te maken en er zijn steigers om
te vissen. Een Laavu met kampvuurfaciliteiten
biedt een gezellige omgeving voor het grillen
van worsten of vis, of het brouwen van
traditionele kampvuurkoffie. De eerste van de
drie kanalen werd voltooid in 1841. Toen het Saimaa-kanaal, dat Finland en Rusland verbind,
in 1856 werd voltooid, bleek het Konnus-kanaal
te klein en werd een nieuw kanaal in het gebied
aangelegd. Het bouwwerk was deels ingegeven door
de behoefte van de staat om te voorzien in werk
en levensonderhoud voor door hongersnood
getroffen
boeren, die geen overlevingsmiddelen
meer hadden na een reeks mislukte oogsten. Het
nieuwe kanaal werd in 1869 voor verkeer geopend.
Het oudste kanaal werd in 1917-1919 omgebouwd
tot een drijvend kanaal, toen de wanden met
beton waren bekleed. Het derde Konnus-kanaal
werd gebouwd in 1973, toen het diepzeekanaal en
het nieuwe Saimaa-kanaal waren voltooid.
Hierdoor werd het mogelijk ook van hier de Finse
golf te kunnen bereiken.
We wilden ook de beroemde Moomin ijsgrot
bezoeken. Deze grot ligt zo'n 30 meter onder de
grond en bevat veel ijs sculpturen. Helaas was
hij niet meer open. Waarschijnlijk gaat hij weer
open in december.
Päivi heeft een wandeling gemaakt om
begraafplaatsen te bezoeken. Het is nu eenmaal
een hobby.
terug naar
boven
57 Leppävirta - Tikkala
Alvorens naar Tikkala te reizen brachten we
de caravan naar het huis van Eila en Pena waar
die gedurende ons verblijf in Tikkala zal worden
gestald. Vandaar naar Tikkala naar het zomerhuis van
Päivi. Daar zullen we tot vrijdag blijven.
terug naar
boven
58 - 60 Tikkala
Het was goed het oude zomerhuis te zien. Het
was net of er niets veranderd was. Het was dit
keer niet nodig om het overwoekerde terrein
schoon te maken. Pena en Eila hadden al het
nodige gedaan. Ook was het kaphout netjes
opgestapeld. Ook de houtschuur was
gereorganiseerd. Wij konden dus heerlijk
uitrusten. Päivi heeft nog verschillende malen
in het meer gezwommen.
We hebben buurvrouw Sanna Juho weer ontmoet.
Dit keer werd ons Juho's vriendin Suvi
voorgesteld. Het werd een gezellige tijd waarin
oude herinneringen werden opgehaald.
terug naar
boven
61 Tikkala - Joensuu
Het was tijd het zomerhuis te verlaten en ons
naar de camping van Joensuu te begeven voor de
reünie met 10 vrienden. Er waren twee huisjes
afgehuurd en wij stonden daarbij met de caravan.
's Avonds werd er gedineerd in restaurant Kreta
waarna het feest werd voortgezet op de camping.

terug naar
boven
62 - 65 Joensuu
Er werd een gezamenlijk ontbijt genuttigd
heerlijk voorbereid door Tarkki en Reija. Hierna
gingen we naar Kaija waar de 60ste verjaardag
van Sanna werd gevierd met een verrassing voor
haar. Kaija had voor haar een
schoonheidsbehandeling georganiseerd. 's Middags
werd er gedineerd in het oudste restaurant
Aittaranta van Joensuu. De dag werd afgesloten
met een worst barbecue.

Vandaag was het afscheid nemen van de
vrienden. Ellen en Ahto zouden nog bij Kaija
blijven tot morgen. We zagen weer tegen de avond
om in het gezellige barretje aan de rivier iets
te gaan drinken. We hadden hiervoor fietsen
gehuurd.
's Morgens hadden we afgesproken met Ahto,
Ellen en Kaija om karelische pasteitjes te gaan
eten op de markt van Joensuu. Hierna namen we
afscheid en gingen Päivi's favoriete hobby
uitvoeren en wel een bezoek aan de
begraafplaats. Daarna reden we met de fietsen
langs de rivier terug naar de camping. We hadden
inmiddels besloten een extra dag te blijven. 's
Middags maakte Päivi nog een fietstochtje naar
haar geboortehuis.
terug naar
boven
66 Joensuu - Lappeenranta
Op weg naar Helsinki gestopt in Lappeenranta.
Hier willen we twee dagen verblijven.
terug naar
boven
67
Lappeenranta

De
stad Lappeenranta, gesticht in 1649, was ooit
het centrum van de Finse teerhandel en een druk
marktstadje. Het schiereiland dat uitsteekt in
het Saimaa-meer was een aantrekkelijke plek,
zowel strategisch als voor transportdoeleinden.
De stad werd oorspronkelijk
in
het jaar 1720 versterkt door de Zweden.
Na het verliezen van de stad Vyborg aan Rusland
werd Lappeenranta een belangrijke grensstad voor
Zweden. Enkele decennia later, nadat de grens
tussen Zweden en Rusland naar de Kymi-rivier was
verplaatst, zetten de Russen het
fortificatieproject voort. Toen we de oude stad
bezochten liepen er Cavaleristen rond het fort.
Geschiedenis

Lappeenranta heeft een
kleurrijke geschiedenis, liggend op de grens
tussen twee verschillende culturen. Het
havengebied van Lappeenranta was in de
zeventiende eeuw algemeen bekend als
Lapvesi-marktplaats. Het was zo belangrijk als
handelsplaats dat generaal-gouverneur Pietari
Brahe voorstelde dat de Zweedse overheid
Lapilesi stadsrechten zou verlenen. In 1649
ondertekende Koningin Christina van Zweden de
akte van de stichting. De stad kreeg de Zweedse
naam Villmanstrand ("de oever van de wilde man")
met de wilde figuur in het embleem. De Zweden
begonnen met de vesting van Lappeenranta na de
periode van de "Grote Haat" in 1721. In de Slag
om Lappeenranta in 1741 viel het fort in vijf
uur. In de vrede van Turku in 1743 na de periode
van de "Kleine Haat", viel Lappeenranta onder
Russische heerschappij, bijna honderd jaar vóór
de rest van Finland. Later probeerde Gustavus
III opnieuw het verloren gebied terug te
veroveren, maar dat lukte niet. Pas in 1811
werden "oud Finland" en de rest van Finland
herenigd. Dit begon een periode van 130 jaar
waarin Lappeenranta niet langer het toneel was
van veldslagen, maar een vredig binnenland. In
de Tweede Wereldoorlog maakte Lappeenranta een
zwaar Sovjetbombardement door.
We
bezochten het fort Lappeenranta dat een
waardevol onderdeel van het Finse, Russische en
Zweedse culturele erfgoed is.
De
meeste gebouwen in het fort dateren uit de tijd
van de Russische overheersing, de 18e en 19e
eeuw. De hoofdstraat, Kristiinankatu, is
vernoemd naar de Zweedse koningin Christina, die
regeerde toen een stad genaamd Lapwestrandh of
Lappeenranta werd gesticht op de fortheuvel.
De oudste gebouwen, waaronder het wachthuisje
bij de hoofdpoort dat tegenwoordig het
cavaleriemuseum herbergt; het Zuid-Karelische
museum voor kunstgebouwen, de orthodoxe kerk en
het commandantshuis dateren uit het laatste deel
van de 18e eeuw. De meeste houten gebouwen
stammen uit het einde van de 19e eeuw, terwijl
de militaire bakstenen kazerne uit het begin van
de 20e eeuw dateert.
De
orthodoxe kerk is de oudste orthodoxe kerk in
Finland. De kerk, gewijd aan de Maagd Maria,
dateert uit 1785.
terug naar
boven
Aangekomen in Porvoo liepen
we, na de caravan op
de camping te hebben geplaatst, door het
beroemde oude centrum van Porvoo. We dronken wat
op een terrasje.
terug naar
boven

Porvoo ligt aan de oude Koningsweg tussen
Turku en Vyborg en kreeg in 1346 stadsrechten
van de Zweedse koning Magnus II. Daarmee is het
de op een na oudste stad van Finland. In 1809
vond in de middeleeuwse domkerk van Porvoo de
landdag plaats waarop het grootvorstendom
Finland tot stand kwam. De dom is sinds 1923 de
bisschopszetel van de Zweedstalige lutheranen in
Finland. In 2006 liep de kerk bij een brand
zware schade op.
Geschiedenis
Het gebied van Porvoo is al
sinds het stenen tijdperk bewoond . In
pre-historische tijden was de rivier Porvoonjoki
een handelsroute voor Finse tribale Tavastianen
die voornamelijk de binnenlandse gebieden
bewoonden. De Tavastians hadden ook enkele
permanente nederzettingen in het gebied, zoals
het dorp Hattula (later Strömsberg), dat is
vernoemd naar een Tavastian dorp in het
binnenland. De oorspronkelijke naam van de
rivier Porvoonjoki was mogelijk Kukinjoki. De
naam is afgeleid van de naam van het
handelsschip cog (kogge) dat in de middeleeuwen een veel
voorkomend koopvaardijschip was in de Oostzee.
Het vroege centrum van het gebied was Saksala ,
wat 'de plaats van de Duitsers' betekent", en
afgeleid van de handelaren die in Saksala
handelden. Porvoo werd gekoloniseerd door Zweden
in de 13e en 14e eeuw na de zogenaamde Tweede
Kruistocht tegen Tavastians in 1249-1250. De
kolonisatie werd geleid door de katholieke kerk
en het koninkrijk Zweden. De kolonisten waren
afkomstig uit Svealand en kregen gedurende vier
jaar zaden, vee en belastingvrijstelling. Porvoo
werd voor het eerst genoemd in documenten in het
begin van de 14e eeuw en kreeg rond 1380
stadsrechten , hoewel volgens sommige bronnen de
stad werd gesticht in 1346.
De oude stad Porvoo
was formeel niet meer gevestigd en de nieuwe
stad Porvoo werd in 1997 gesticht, toen de stad
Porvoo en de landelijke gemeente Porvoo werden
geconsolideerd. Toen Zweden de stad Viborg
verloor van Rusland in 1721, werd de
bisschoppelijke zetel verplaatst naar Porvoo. Op
dat moment was Porvoo de tweede grootste stad in
Finland. In 1760 brandde ongeveer tweederde van
alle gebouwen in Porvoo in een vuurzee af .
Tijdens de wederopbouw werd de stadsplanning
niet gewijzigd, in plaats daarvan werden nieuwe
gebouwen gebouwd op de bestaande middeleeuwse
fundamenten. Na de verovering van Finland door
Russische legers in 1808 moest Zweden in 1809
Finland aan Rusland afstaan (het Verdrag van
Fredrikshamn ). Het overleg van Porvoo in 1809
was een mijlpaal in de geschiedenis van Finland
. Tsaar Alexander I bevestigde de nieuwe Finse
grondwet (die in wezen de Zweedse grondwet was
vanaf 1772) en maakte van Finland een autonoom
Groothertogdom . De gezamelijke verklaring van
Porvoo is een rapport uitgegeven aan het einde
van theologische gesprekken door officiële
vertegenwoordigers van vier Anglicaanse kerken
en acht Noordse en Baltische Lutherse kerken in
1989-1992. Het vestigde de Porvoo-communie, zo
genoemd naar de Porvoo-kathedraal waar de
eucharistie werd gevierd op de laatste zondag
van de gesprekken die tot de verklaring leidden.
Wij bezochten ook de potholes van Askolan "Hiidenkirnut".
Het is een rotsachtige helling in Askola genaamd
Kirnukallio met een aantal cilindrische ijzige
kuilen, in het Fins "hiidenkirnuja" genoemd. Ze
werden na de laatste ijstijd in het gesteente
geslepen. Dit is de meest uitgebreide
geologische vondst in zijn soort in Finland tot
nu toe. De grootste van de Askola-kuilen,
genaamd "Jättiläisen kuhnepytty" heeft een
diameter van 4,2 m en is niet minder dan 10,3 m
diep. We wandelden vanaf de parkeerplaats
ongeveer 500 meter naar de top van Kirnukallio
en kwamen bij het toegangsportaal van het
pothole-gebied. De eigenlijke locatie is
bereikbaar via een trap met ijzeren leuningen.
Volgens de vandaag meest geaccepteerde theorie,
werden de gaten gevormd aan het einde van de
laatste ijstijd, meer dan 10.000 jaar geleden,
hetzij in de ablatiezone van de smeltende ijskap
of in gletsjerspleten waarin smeltwater
stroomde. Dit resulteerde in zogenaamde moulins,
schachten waar afval, puin en keien door het
stromende water werden meegesleurd in een
neerwaartse wervelende beweging. Terwijl ze
ronddraaiden, sloegen ze een holte in de rots en
breidden deze langzaam uit met het verstrijken
van de tijd. Het proces kan vele honderden jaren
duren.

's Avonds dineerden we in het restaurant
Fryysarinranta dat gevestigd is in een van de
karakteristieke houten pakhuizen aan de
rivier.
De
volgende dag bezochten we het huis en beeld van
de Finse
nationale
dichter Johan Ludvig Runeberg. Ook
schreef hij het Finse volslied. Johan Ludvig
Runeberg en Fredrika Runeberg woonden met hun
zonen in Porvoo. In hun huismuseum dienen de
kunstwerken, de jachtwapens van Runeberg in de
'vossenhuidkamer' en het porselein in de kasten
allemaal als herinneringen aan zowel het
dagelijkse als sociale leven van de familie.
Daarna
bezochten we de historische kathedraal. We
liepen nog door de oude stad om vervolgens naar
de kasteelberg te gaan. De burchtheuvel herbergt
de echo's van de geschiedenis van het oude
kasteel van Porvoo, gebouwd door de Zweden in de
13e eeuw en verwoest in het begin van de 15e
eeuw. De Big Castle Hill ligt hoog boven de
oevers van de Porvonjoki-rivier en is de best
bewaarde middeleeuwse heuvel van heel Finland.
Tot op de dag van vandaag blijven archeologen
oude artefacten hier vinden, dus de heuvel wordt
beschermd door de staat. Vanaf de top van de
heuvel is er een prachtig uitzicht op Porvoo.
Onderweg zagen we een nogal bijzondere fontein.

Als laatste deze dag bezochten we nog een
mooi uitzicht punt dat boven op een gigantische
rots gemaakt is.
Als laatste bezochten we nicht Taina met
dochter Ronja in Helsinki. Later voegde zich ook
man Jussi zich bij ons.

terug naar
boven
74 Porvoo - Helsinki
We
ontbeten voor de laatste keer in Finland met een
voortreffelijke omelet met kanterellen. Dan op weg naar de Finnline Haven om aan te
monsteren op de Finnlady voor de reis terug naar
traveminde. Afvaart is 17:00 uur en morgen komen
we rond 22:00 uur aan. Het diner aan boord was
dit keer chaotisch maar kwalitatief weer zo goed
als altijd.
terug naar
boven
75 Helsinki - Travemunde

Na eens lekker uitgeslapen te hebben ontbeten
in het cafetaria. We brachten de dag door met
spelletjes en relaxen. Onderweg zagen we veel
schepen waaronder twee enorme cruisschepen die
na het leek met een race bezig waren. De
aankomst van de Ferry in Travemunde is altijd
spectaculair en dus stonden we aan dek om alles
mee maken. We hadden weer geluk dat we als
eerste van boord konden rijden en reden naar de
camping 2,4 km van de Ferry waar we dus als
eerste aankwamen en snel een plaats kregen.

terug naar
boven
76 Travemunde - Bad Zwischenahn
Net als verleden jaar wilden we weer 2 dagen
doorbrengen in de gezellige toeristenplaats
Bad Zwischenahn
gelegen aan het Zwischenahner meer.
terug naar
boven
77
Bad Zwischenahn
We bleven hier een dag om het stadje verder te
bekijken. Bad Zwischenahn is een openlucht
museum als naar alle mooie oude huizen, molens,
boerderijen en schuren kijkt. Wij liepen door
het stadje en dronken een biertje op een
gezellig terras.
Er was van alles te doen en het was druk op
deze mooie zondag.

terug naar
boven
78
Bad Zwischenahn - Zoetermeer
We
vertrokken om 10 uur van de camping voor de
terugreis naar huis. Wat een verschil toch met
Finland die drukte op de weg. Onderweg nog even
lunchen en dan rijden voor het laatste stukje.
Na in het totaal vijf uurtjes rijden waren we
thuis waar we verrast werden door de hovenier
die dezelfde dag de tuin fantastisch in orde had
gebracht. We hebben tijdens deze vakantie 8247 km gereden niet
meegeteld de zee kilometers. Tegen de avond
genoten we weer van onze heerlijke sauna.

Einde
van een wel heel bijzondere reis.
terug naar
boven