Vakantie Scandinavie & Finland 2019 

Inleiding

Onze rondreis van vorig jaar is zo bevallen, dat we besloten ook dit jaar met de caravan naar de noordelijke landen te gaan. Zo hadden we de mogelijkheid die plaatsen waar we vorig jaar niet aan toekwamen alsnog te bezoeken. We reisden via Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen heen en via Finland en Duitsland terug. In Duitsland en Finland bezochten we ook onze vrienden en familie. Op deze pagina hebben we bijgehouden waar we waren en wat we hebben gezien en beleefd. Vrienden en familie konden ons zo volgen. Ook waren we te volgen op Polarsteps. De uiteindelijke Polarsteps route wordt hieronder weergegeven.

We reden via onze oude route naar Henstedt Ulzburg even boven Hamburg. We vonden een camping Ulmenhof, op 4 km afstand van Heinz en Switha, die we de volgende dag zouden bezoeken.

Heinz en Switha wonen in een lux senioren complex. Het bezoek aan Heinz en Switha was geweldig. We dronken koffie om vervolgen naar het gereed staande diner in het bijbehorende restaurant te gaan. Het was al weer twee jaar geleden, dat we hen bezocht hadden dus genoeg voer om bij te kletsen. Na de thee aan het einde van de middag vertrokken we in de stromende regen naar de camping. Het regende de rest van de dag dus deden we spelletjes tot we voldaan in slaap vielen.

terug naar boven 

We reden naar de camping Sejs Bakker bij de plaats Silkeborg. We waren het museum wilden bezoeken. Hier is de wereld beroemde Tollundman te zien is. Dit 2400 jaar oude lichaam is het best bewaarde veenlijk van de wereld. Morgen gaan we het met eigen ogen zien.

terug naar boven 

Vandaag bezochten we Silkeborg. Allereerst naar het museum Silkeborg. De tentoonstelling voerde ons door duizenden jaren geschiedenis. We zagen hoe de mensen hier leefden van de vroege oudheid tot in deze eeuw. De meest bijzondere objecten zijn de Tollundman en een glasverzameling vanaf de 16e eeuw.

De Tollundman werd op 6 mei 1950 gevonden door leden van de Deense familie Højgaard. De familie was bij het dorpje Tollund veen aan het graven voor turf toen ze op het veenlijk stuitten. Het bleek een man te zijn, met de knieën opgetrokken liggend op zijn rechterzij. Op zijn hoofd had hij een leren muts en om zijn middel had hij een gevlochten gordel. Verder droeg hij een ijzeren nekring en om zijn nek zat een strop van gedraaid leer. De politie werd erbij gehaald en die schakelde een archeoloog in. Onderzoek van de archeoloog wees uit dat het lichaam minimaal 2300 jaar oud was. Later bleek, na onderzoek op basis van C14-datering, dat de Man van Tollund rond 400 voor Christus om het leven was gekomen. Aangenomen wordt dat de man toen tussen de twintig en veertig jaar oud was. De Man van Tollund stierf waarschijnlijk geen natuurlijke dood. Hij werd vermoedelijk opgehangen of gewurgd. Uit onderzoek is gebleken dat de man de dag voorafgaand aan zijn overlijden niets at. De laatste maaltijd die hij nuttigde bestond uit een soort soep van zaden.

Daarna bezochten we het centrum van Silkeborg met de markt en het daarom heen gelegen verkeersvrije gebied. We aten wat op een van de op markt aanwezige terrasjes.

terug naar boven 

We vervolgden onze reis en reden via Viborg naar Frederikshaven waar we net als vorig jaar overnachtten op de Camping Noordstrand.

In Viborg bezochten we het oude centrum met de fraaie kathedraal waar de eerste Deense koning werd gekroond. Tot 2007 was Viborg de hoofdplaats van de gelijknamige provincie Viborg. Tegenwoordig is het de hoofdplaats van de regio Midden-Jutland en van de gemeente Viborg. Viborg is een van de oudste steden van Jutland. De stad heeft een lange geschiedenis als bisschopsstad (sinds 1065) en handelscentrum. De eerste koning van Denemarken, genaamd Hardeknoet, werd in Viborg gekroond. 

Verder bezochten we nog slot Voergård. Het kasteel van Voergård is een waterburcht uit de renaissance, gelegen op 10 km ten noorden van Dronninglund op het schiereiland Noord-Jutland. Het herbergt een belangrijke kunstcollectie. De geschiedenis van Voergård gaat terug tot 1481. Bij het uitbreken van de oorlog van de graven was het eigendom van Stygge Krumpen, bisschop van Børglum. Het werd ingenomen door het leger van boeren van Skipper Clement en vervolgens, na de Reformatie, door de Kroon in 1536 geconfisqueerd

terug naar boven 

Dag 6 Denemarken - Noorwegen

Om 8 uur scheepten we ons in om met de Ferry Saga naar Oslo te varen. Het weer was opeens zonnig, weinig wind maar wel fris. De reis duurde 9,5 uur waarbij we tot 3 uur heerlijk in de zon op het zonnedek konden zitten. Daarna diner en nog wat vertoeven in de bar, omdat het inmiddels was gaan regenen. Bij aankomst reden we naar de camping Bogstad om de nacht door te brengen. Helaas was er een grote verbouwing gaande zodat er maar een paar toiletten open waren. Ook de winkel en restaurant waren afgebroken zodat we geen inkopen konden doen.

terug naar boven 

Dag 7 Noorwegen - Zweden

We reden naar zweden via Kongsvinger. Na de grens gepasseerd te zijn kwamen we in Torsby waar we inkopen deden. We vervolgde onze reis richting Mora waar we op de camping Sollerö gingen staan. De volgende dag wilde we Mora gaan bezichtigen.

's Avonds keken we ijshockey op de tablet. Gelukkig konden we via You tube de finale zien van de wereldkampioenschappen. Canada en Finland waren de finalisten. Natuurlijk waren we voor Finland, ondanks dat de Canadese commentator Finland geen kans gaf. Het werd een spannende finale waar uiteindelijk Finland, tot grote teleurstelling van de commentator, aan het langste einde trok. Het werd 3-1 voor Finland. Hier moest op gedronken worden.

terug naar boven 

Dag 8 Zweden

Heerlijk relaxen op de camping en even bijkomen van de reis en de katers van gisterenavond.

terug naar boven 

Dag 9 Mora

Mora is de grootste plaats in de Zweedse gemeente Mora. De plaats ligt tussen de meren Siljan en Orsasjön en ligt aan de Österdalälven en is een toeristische trekpleister. In tegenstelling tot de meeste toeristenplaatsen in Zweden is Mora een centrum voor zomervakantie. Dat wil niet zeggen dat de natuur daarvoor opgeofferd is. Zodra men de dorpjes verlaat bevindt men zich (ook 's zomers) in een verlaten landschap omringd door bos. Ten westen van Mora ligt eigenlijk geen enkel dorp of stad tot aan de grens met Noorwegen.   

In de 13e eeuw was er al bewoning. De basis van het kerkje dateert uit die tijd, daarna is er regelmatig verbouwd. Op een inscriptie staat te lezen dat Karel XI van Zweden de kerk in 1673 heeft laten bouwen, dat klopt dus niet helemaal. Aan het einde van het jaar 1520, stopte Gustaf Wasa in Mora, om er rekruten te ronselen om een rebellenaktie tegen de Denen op te zetten. Deze hielden Zweden grotendeels bezet. De burgers van Mora negeerden in eerste instantie deze oproep maar veranderden van gedachten toen Wasa al vertrokken was richting de Noorse grens. Volgens een legende vertrokken twee mannen vanuit Mora en wisten de Zweedse troonpredentent in te halen ter hoogte van Sälen en vertelden hem, dat zijn bevolking achter hem stond en bereid was voor hem te vechten. Deze rebellenaktie wist het Deense gouvernement omver te werpen waarna Gustaf Wasa geïnstalleerd werd als koning van Zweden.  

In nagedachtenis van Gustaaf Wasa wordt elk jaar de Wasaloop (Vasaloppet) gehouden. De koning van Zweden die, op de vlucht was voor de Denen, maakte deze tocht op ski's. Deze langlaufwedstrijd wordt jaarlijks op de eerste zondag van maart in Dalarna gehouden. De tocht van ongeveer 90 kilometer gaat van Sälen naar Mora en is de langste in zijn soort.

We bezochten Mora. Eerst naar de kerk waar nog een stuk plafond te zien is met de originele schildering. Vervolgens liepen we door de stad en kregen zo een goede indruk. Alvorens naar de camping terug te graag brachten we nog een bezoek aan het stadje Nusnas dat beroemd is door de fabricage van houten paarden, de zogenaamde Dalahästen. De Dalahästen zijn oorspronkelijk afkomstig uit deze streek maar zijn nu uitgegroeid tot een nationaal symbool. 

terug naar boven 

Dag 10 Leksand

Vandaag maakten we een uitstapje naar Leksand. Leksand is misschien wel een van de meest traditionele dorpjes in Dalarna. Je vind dit dorp aan de oever van het meer. Het meest bekend is Leksand misschien wel als naamgever van het wereldberoemde knäckebröd merk. Ook de fraai gevormde kerk is het bezichtigen meer dan waard. Onderweg zagen veel  charmante dorpjes in de traditionele oud Zweedse stijl. Veel hout in de mooie kleur rood van de aarde.

Op de terugweg bezocht Päivi nog een traditionele molen die in 1983 in ere was hersteld.

terug naar boven 

Dag 11 Mora - Borgsjö

Deze dag reisden we naar het plaatje Borgsjö in Erikslund. Hier was het doel het bezoeken van de Camping Träporten. De Camping Träporten is eigendom Paul Gielen & Margriet Neefjes. Magriet is een oud collega van Anton die het aangedurfd heeft haar leven volledig om te gooien en een camping te beginnen in Zweden. Anton heeft altijd gewenst haar eenmaal te bezoeken. Nu is dit dus waar geworden.

Wij reisden over de korts mogelijke route, dus binnendoor over de wat kleinere weggetjes. Het landschap was adembenemend. We zagen grote vlaktes bezaaid met enorme keien. De ijstijd heeft hier aardig huis gehouden.

Bij aankomst op de camping Träporten werden we ontvangen door Paul en Magriet. Het weerzien was hartverwarmend. We kletsten geruime bij om vervolgens naar onze plaats op de camping te gaan. we zouden twee dagen blijven.

Träporten is een mooie camping met een groot wegrestaurant gelegen aan E14. Er zijn blokhutten beschikbaar. Het is gelegen aan een meer en heeft een standje en zonneweide.

terug naar boven 

Dag 12 Borgsjö

We sliepen lekker uit. 's Middags gingen we weer naar het restaurant van Paul en Magriet waar we eindeloos klepten en vervolgens een door Paul gemaakt heerlijke "Pytt I Pannan" te eten. Dit is typisch Zweeds gerecht.

Na een heerlijke sauna sliepen we zo in.

terug naar boven 

Dag 13 Borgsjö - Hoting

Om 10 uur stonden we klaar om te vertrekken maar eerst nog even koffie drinken in het restaurant om afscheid te nemen van Paul en Magriet. Het was zo gezellig dat we veel later vertrokken dan gepland. Inmiddels was ook een Nederlands wandelaar aangeschoven die bezig de Sint Olof pelgrimstocht te maken. Deze tocht is ongeveer 600 km lang en eindigt bij de kathedraal van Trondheim in Noorwegen.

We werden uitgewuifd door Magriet tot we uit het zich verdwenen waren.

Het was weer een fraaie route door midden Zweden in de richting van Storuman. Van daaruit zouden we westwaarts richting Noorwegen gaan. We stopten nog voor Storuman bij de plaats Hoting Om te overnachten.

terug naar boven 

Dag 14 Hoting - Mo I Rana

Het was een zeer mooie rit zo door de bergen van zweden naar Noorwegen. Er lag veel sneeuw en de bergmeren waren nog steeds bevroren.  We kwamen uiteindelijk aan in de stad Mo I Rana op de gelijknamige camping.

terug naar boven 

Dag 15 Mo I Rana - Bodø

Via veel opbrekingen van de weg reden we naar Bodø ligt op een schiereiland in Noord Noorwegen, verscholen tussen bossen en bergen. De stad ligt vlakbij de Lofoten en voor ons de tussenstop om daar naar toe te reizen.

We zagen onze eerste rendieren langs de kant van de weg.

Onderweg passeerden we net als vorig jaar de Poolcirkel. Het was nu wel anders omdat er volop sneeuw lag terwijl vorig jaar er bijna niets lag. We kochten Noordse mutsen om de kou te kunnen trotseren. Vervolgens over de besneeuwde hoogvlakte naar Bodø.

Bodø is een bedrijvig verkeersknooppunt in het hoge noorden: boten, treinen, vliegtuigen en veerboten verzamelen hier en brengen reizigers naar de mooiste plaatsen in de ruige omgeving. Bodø is de hoofdstad van de provincie Nordland, er wonen ongeveer 50.000 mensen. We overnachten op de camping Bodø. Deze camping ligt aan het einde van de startbaan van het vliegveld.

terug naar boven 

Dag 16 Bodø Moskenes

We vertrokken vroeg in de middag naar de Ferry voor de bootreis naar Moskenes op de Lofoten. De Ferry vertrok om 16:45 uur maar je moest in de rij gaan staan om een plaats te krijgen. Om 16:00 uur gingen we aan boord. De reis duurde ongeveer 4 uur zodat we voldoende tijd hadden om iets te eten en te drinken. Gezien het slechte weer was er niet veel te zien. Uiteindelijk trotseerden wij het weer en gingen op het dek staan om de Lofoten schitterend uit de mist tevoorschijn zien te komen. Het was werkelijk spectaculair. Toen we van boord reden was er meteen een bordje camping en wij plaatsten om in de rij om een plaats te krijgen. Iedereen aan boord probeerde namelijk het zelfde. Uiteindelijk kregen we een mooie plaats en konden na eerst even rondgelopen te hebben van onze rust genieten.

terug naar boven 

Dag 17 Moskenes - Stamsund

Wat een verschil. We stonden op en er scheen een heerlijk zonnetje. Nu zagen we pas het fenomenale landschap van de Lofoten. We reden via de E10, een weg die via vele bruggen en tunnels alle eilanden van de Lofoten verbindt. Je kunt wel zeggen de enige weg. We stopten regelmatig om van het mooie landschap te genieten en foto's te maken.

In Reine maakten we een wandeling waarbij we ons verbaasden over de zeer vele rekken waar stokvis aan gedroogd werd. Overigens zagen wij die overal op de Lofoten. Het is de hoofdinkomsten van de eilanden.

In Ramberg lunchten we en deden boodschappen.

In Sund stopten we om het Sund Fiskerimuseum te bezoeken. Het was een enerverende ervaring om onder andere lopende historische scheepsmotoren te aanschouwen. Er was ook een heuse smederij waar de smid genood van zijn werk. We kregen een uitgebreide demonstratie en kochten één van zijn kunstwerken.

We besloten te overnachten op de Lofoten camping van Stamsund.

terug naar boven 

Dag 18 Stamsund

Vandaag eerst maar eens een was doen en lekker in de zon zitten op de camping. 's Middags gingen wij eerst naar Leknes om een schoenmaker te zoeken. Helaas kregen wij te horen dat schoenmakers op dit deel van de Lofoten niet voorkomen. Toen maar lijm gekocht om Anton de gelegenheid te geven deze klus zelf te verrichten. Vervolgens naar Borg om het Vikingmuseum te bezoeken. Hier voelde Anton zich helemaal thuis hij is immers voor 36% Viking volgens zijn DNA test. We zagen hier onder andere het huis van de Viking hoofdman dat toch wel heel groot was.

terug naar boven 

Dag 19 Stamsund - Tengelfjord

Onderweg bezochten we de stad Svolvaer. Eerst naar de uitkijktoorn bij het aquarium en vervolgens naar Oorlogsmuseum waar onder andere een zeer uitgebreide collectie uniformen is te zien. De rol van de Noren gedurende de WW2 was een openbaring voor ons.

We lunchten heerlijk in het zonnetje aan de haven. Hier vertrokken de boten voor verschillende tochten waaronder de Trollfjord excursie. Wij gingen verder richting de Zweedse grens. Het uiteindelijke doel is Kirkenes in noord Noorwegen. Aan de andere kant van de grens bij Kirkenes ligt de Russische stad Moermans. We zullen onderzoeken of het mogelijk is die te bezoeken. Onderweg passeerder we vele spectaculaire bruggen en tunnels die de verschillende eilanden met elkaar verbinden. We zochten een camping en uiteindelijke vonden we die in Tengelfjord. Het was de nogal afgelegen camping Kongsmark Hytteferie. Klein maar voldoende voor een overnachting.

terug naar boven 

Dag 20 Tengelfjord - Jukkasjarvi

De volgende morgen vertrokken wij in de stromende regen. Tot aan de Zweedse grens zou het weer niet veranderen. We lieten de Lofoten achter ons en beklommen de bergen naar de grens. Toch onverwacht reden we midden in de sneeuw en bevroren meren. Na de grens gepasseerd te hebben stopten we bij de camping Björklidens bij het meer Jukkasjarvi. Het was voor Päivi een verrassing dat in dit deel van Zweden al Finse namen worden gebruikt. Gelukkig konden we even genieten van een heerlijk zonnetje. Het uitzicht over de besneeuwde bergen en het meer was werkelijk prachting.

terug naar boven 

Dag 21 Jukkasjarvi - Karesuando

Vandaag enige regen maar best goed om te rijden. Onderweg zien we de deur van een auto op zijn kant aan de bovenkant iets opengaan en een hand die probeert hem open te maken. Wij stoppen en er naar toe. Het ongeval moet net gebeurd zijn. Ik probeerde de deur open te krijgen zonder resultaat. Was te veel verwrongen. Ik zag een man die met een gezicht met bloed uit de auto probeerde te komen. Er zaten 3 mannen in de auto. Gelukkig had de auto een schuifdeur die ik open maakte. Nu konden de mannen eruit. Päivi heeft in dezelfde tijd de politie gebeld. Het waren drie Polen die van de weg waren geraakt en over de kop gegaan waren. Het moet een hele klap zijn geweest want overal lagen spullen. De mannen mankeerden gelukkig niet veel. Na de aankomst van de hulpdienst konden wij best geschrokken verder.

We stopten net voor de Finse grens in het plaatsje Karesuando om te overnachten. We liepen nog even naar de grensbrug om die te bekijken. Morgen gaan we van Zweden naar Finland.

terug naar boven 

Dag 22 Karesuando - Karigasniemi

Deze dag zullen niet gauw vergeten. Het regende continu en de temperatuur werd steeds lager. De regen ging over in natte sneeuw en het werd 1°. We moesten goed uitkijken of het niet glad werd.

We lunchten in Enontekio een kleine nederzetting in Fins Lapland. Dit is de aller Laatste stop voor Noorse grens. Hier zagen we nog Sami (Lappen) in klederdracht. Vervolgens door Noorwegen. De weg was erg slecht waardoor we in de auto continu door elkaar werden geschut. We moesten goed uitkijken voor passerende brede auto's. Door de regen en lage bewolking zagen we weinig van het landschap. Het was ook een uitgestorven omgeving. Het is een land waar niet veel te doen is. We namen ons voor hierna extra rust te nemen. We passeerde weer de grens met Finland en gingen net over de grens op de Finse Camping Tenoronne staan. Nu valt er ook natte sneeuw. We blijven hier twee dagen om bij te komen en beter weer af te wachten. Noemenswaardig is dat we nu 9 maal een grens zijn gepasseerd. later zullen we weer naar Noorwegen gaan want het doel is om Kirkenes te bezoeken.

terug naar boven 

Dag 23 Karigasniemi

Vandaag lekker lang uitslapen en niets doen. Het weer is beter al valt er af en toe een buitje. We zien ook regelmatig de zon. 

terug naar boven 

Dag 24 Karigasniemi - Kirkenes

Het weer was aanzienlijk beter en er scheen een zonnetje tussen de wolken door. Nu konden we genieten van het mooie landschap. Net voor de Noorse grens stopten we om nog goedkope Finse benzine te tanken. Er waren ook twee supermarkten waarbij er een bij was die net de winkel van Sinkel was. We deden de nodige inkopen.

Na een fraaie rit waarbij de wegen, op een stuk in Noorwegen na, best goed waren kwamen we aan in de stad Kirkenes in uiterste noordoostelijke deel van Noorwegen. Het bleek dat er geen camping bij de stad lag. Dan maar een stukje terug naar de camping Kirkenes in Hesseng. Lekker voor de caravan genoten we van de zon. Morgen Kirkenes verkennen.

terug naar boven 

Dag 25 - 26 Kirkenes

Kirkenes is een kleine stad in de Noorse provincie Finnmark. Het is de hoofdplaats van de gemeente Sør-Varanger. De stad is vooral bekend als het oostelijke eindpunt van de Hurtigruten (postboot). De kortste afstand over de weg naar de Russische grens bedraagt 15 km; de grensovergang bij Grense Jakobselv bevindt zich op een afstand van 57 km. Hemelsbreed nadert het Russisch grondgebied Kirkenes op nog geen 5 km. In de directe omgeving komt ijzererts voor. Op het hoogtepunt werkten 1500 mensen in de mijnbouw van het bedrijf Sydvaranger AS, maar in 1996 werd de mijnbouw beëindigd. Het was een ramp voor de gemeenschap. Later is vooral het toerisme belangrijk geworden. Ook verdient Kirkenes zijn geld met de reparatie van Russische schepen.

Het lot van Kirkenes is altijd verbonden geweest met Rusland. Het stadje van vierduizend inwoners ligt aan de monding van de Barentszee en beheerst de toegang tot Moermansk, een van de weinige ijsvrije havens van Rusland. Die strategische ligging werd Kirkenes in de oorlog fataal.

De bevolking overleefde de oorlog in een oude gang van de ijzermijn (Bjørnevatn Tunnel) en later ook in de Andersgrotta.

In de winkels zagen we dat de Noorse traditie nog volop voortleeft. Overal werd de Noorse klederdracht uitbundig uitgestald.

Geschiedenis

Kirkenes en de directe omgeving maakten tot 1826 deel uit van een gemeenschappelijk Russisch-Noors district dat Piselvnes heette. Nadat in 1862 een kerk was gebouwd werd de naam gewijzigd in Kirkenes.

De stad heeft het zeer zwaar te verduren gehad tijdens de Tweede Wereldoorlog. Van wegen de strategische ligging van dit gebied werden Duitse troepen hier gestationeerd als onderdeel van de Atlantikwall in Noorwegen, door de Duitsers Festung Norwegen genoemd. Zij waren erg zwaar bewapend. Duitsland hechte ook veel waarde aan de grondstoffen die nikkelmijnen in het gebied opleverden. Duitsland probeerden verschillende keren op te trekken richting het Russische  Moermans. Deze stad was erg belangrijk voor de geallieerden vanwege de toevoer van Amerikaanse wapens aan Rusland. Die wapens werden verder getransporteerd door de spoorweg naar Moermans. Ook deze werd regelmatig aangevallen.

Kirkenes is op Malta na de meest gebombardeerde stad. Duitser, Engelsen, Noren, Finnen en Russen hebben er gestreden. Kirkenes werd als eerste Noorse stad 1 oktober 1944 bevrijd.

Als eersten hebben de Engelsen Kirkenes gebombardeerd. De Britse strijdmacht, bestaande uit 2 vliegdekschepen en 6 torpedobootjagers verlieten op 23 juli 1941 Scapa Flow (Schotland) en zette koers naar Seyðisfjörður in IJsland, waar ze twee dagen later aankwamen. Na te zijn bijgetankt, vertrokken ze de volgende dag richting Noorwegen. Het was de bedoeling een verrassingsaanval uit te voeren, maar doordat het in die tijd van het jaar er 24 uur per dag licht was, was dit nagenoeg onmogelijk en de krijgsmacht werd vlak voor het begin van de aanval dan ook opgemerkt door Duitse vliegtuigen. De haven was nagenoeg leeg, en de aanvallers wisten alleen één kleine stomer tot zinken te brengen en enkele pieren te vernietigen, hier stond het verlies van 3 toestellen tegenover. De aanval op Kirkenes was nog minder succesvol. De Luftwaffe was gealarmeerd en had meerdere jachtvliegtuigen en jachtbommenwerper in de lucht. De Britse vliegtuigen konden niet vanaf de zee aanvallen en waren gedwongen om over de bergen en de fjord te vliegen. In de haven lagen uiteindelijk alleen vier vrachtschepen. De vliegtuigen lieten snel hun torpedo's vallen, om te kunnen ontkomen aan de luchtafweer en de Duitse vliegtuigen. Hierdoor brachten ze maar één vrachtschip tot zinken en beschadigden ze een ander. Er was weinig schade aan de haven zelf. Verder werden er 3 vliegtuigen van de Duitsers neergeschoten, tegenover een verlies van 13 toestellen van de Engelsen. De aanval was een complete mislukking. Hij had geen enkele invloed op het verdere verloop van de oorlog.

Anders was operatie Kirkenes-Petsamo. De operatie was een Sovjet-operatie gericht tegen de Duitse troepen van de Wehrmacht in het noorden van Finland en Noorwegen. Het offensief betekende het einde van het verblijf van de Duitse troepen in het Arctisch gebied en drong ze terug tot het zuiden van Noorwegen. Dankzij de operatie kwamen de nikkelmijnen van Petsamo in Finland in Russische handen.

Na afloop van de oorlog stonden er in Kirkenes nog 13 huizen overeind. Kirkenes werd bevrijd door het Rode Leger tijdens Operatie Kirkenes-Petsamo. De directe nabijheid van Rusland zorgde ervoor dat Kirkenes tijdens de Koude Oorlog regelmatig het toneel was van machtsvertoon van beide zijden. Het was een van de weinige gebieden waar de NAVO direct grensde aan de Sovjet-Unie.

Petsamo was Fins grondgebied tot het einde van de vervolgoorlog tussen Finland en Rusland. Om vrede te brengen in Finland heeft Finland onder druk van de geallieerden dit gebied afgestaan aan Rusland.

terug naar boven 

Dag 27 Kirkenes - Sevettijärvi

Aangekomen in de camping Peuralampi. Van hieruit willen wij de Koltas Sami bezoeken.De Koltas Sami, zijn een etnische groep die behoort tot de inheemse bevolkingsgroepen van de Sami in Lapland en het Kola-schiereiland. Na uit Rusland verdreven te zijn vestigden zij zich in de dorpen Sevettijärvi en Nellim in de gemeente Inari en omgeving.

De Koltas woonden in Petsamo in het zogenaamde Coltland , dat de noordoostelijke delen van Finland en Noorwegen in Lapland en in het noordwesten van het Kola-gebied in Rusland omvatte. In de 16e eeuw wendden de Koltas zich tot de orthodoxe religie en verdwenen de oude heidense religies. Akkalansaame evolueerde in zijn eigen richting nadat de sprekers naar het Kantalahti-klooster kwamen, terwijl de Koltas onder het Petsamo-klooster stonden. Tegenwoordig worden de Akamans niet langer beschouwd als de Kolt.

Om de levensomstandigheden, het levensonderhoud en de cultuur van de Kolt en de Scythische regio te handhaven en te bevorderen, is de Kolt Act (253/1995) van kracht. Het voorziet in lening- en hulpmodaliteiten, onder meer ter bevordering van de visserij en de rendierhouderij en de diensten van de Kolt. De wet bevat ook bepalingen voor dorpscolleges, dorpsraden en winkelinspecteurs die het oude dorpsbestuur van Kolt onderhouden en een officiële manier vormen om deze etnische groep naar de Finse staat te vertegenwoordigen

terug naar boven 

Dag 28 Sevettijärvi

We bezochten de kerk en de begraafplaats van de Kolta Sami die de typische orthodoxe stijl heeft. Verder bezochten we het museum van de Kolta Sami waarbij de replica's van de traditionele huizen te zien zijn. Het was fascinerend om te zien hoe de Kolta Sami cultuur zich heeft ontwikkeld. Als afsluiting lunchten we in het Severttijävi restaurant mooi gelegen aan het meer.

terug naar boven 

Dag 29 Sevettijärvi - Sirkka

Het was een enoverende rit met veel tegenvallers. Vanaf Sevettijärvi naar Inari was de weg bekend en makkelijk te berijden. Wij kozen voor de ons onbekend kortste route naar Sirkka. Een mooie route tot de weg overging in onverharde weg. Een 68 km ware beproeving voor auto, caravan en chauffeur wachtte ons.

Halve wegen bezochten we het restaurant Ahkun Tupa in Lemmenjoki dat zo'n 10 km van de route af lag. Onze verrassing was groot dat we hier twee oorkonden aan de muur zagen hangen waarbij Koningin Juliana de vader en moeder van onze gastvrouw een eremedaille toekende in de orde van Oranje- Nassau. Zij waren de Lapse gidsen tijdens het staatsbezoek van 1974.

Uiteindelijke kwamen we zonder kleerscheuren in Sirkka-Levi aan.

terug naar boven 

Dag 30 Sirkka

Levi is een skiresort in de gemeente Kittilä in Fins Lapland dat vooral bekendstaat om zijn skipistes. Er worden dan ook regelmatig grote skiwedstrijden georganiseerd, waaronder World Cup-wedstrijden. Levi is een van de populairste wintersportoorden in Finland. Levi dankt zijn populariteit aan een goede bereikbaarheid via het vliegveld van Kittilä op circa 12 km afstand, en aan een zorgvuldig ontwikkelingsbeleid van de lokale overheid hetgeen borg staat voor een relatief hoog niveau. Naast bezoekers uit thuisland Finland trekt Levi ook veel buitenlandse toeristen. Levi is de commerciële naam van het skiresort dat feitelijk uitgegroeid is uit het dorpje Sirkka. De kern van het dorpje wordt voornamelijk gevormd door hotels, winkels, restaurants, bars en andere toeristische bedrijven. Daaromheen liggen tot in de wijde omtrek de traditionele Finse blokhutten opgetrokken in vurenhout of het luxere kelo. Vanwege de locatie boven de poolcirkel is Levi sneeuwzeker van begin november tot begin mei. Over het algemeen varieert de sneeuwdikte van een halve meter tot een meter. Eind december heeft Levi vanwege de noordelijke ligging nauwelijks daglicht, maar in de loop van het skiseizoen neemt de hoeveelheid daglicht snel toe, daar er op 21 juni 24 uur daglicht is. Bijna alle pistes en ook enkele tientallen kilometers loipes zijn verlicht, zodat skiën op elk tijdstip in het seizoen mogelijk is. De sneeuwkwaliteit is over het algemeen uitstekend, en rijen bij de skiliften komen nauwelijks voor. De sfeer is overal gemoedelijk, landschappen en uitzichten zijn adembenemend.

terug naar boven 

Dag 31 Sirkka - Pello

Eerst bezochten we de kerk van Kittilä. Het werd een mooie rit door lapland. We wilden vooral het westelijke deel zien. Onderweg bezochten we nog het skigebied Ylläs. Hoewel wat minder bekend dan Sirkka Levi is ook hier de ontwikkeling duidelijk te zien. Vanaf  Kolari volgden we de route langs de rivier Tornio Joki die de grens vormt met Zweden. Onderweg kwamen nog een aantal rendieren tegen die ons de weg versperden. (Kijk niet naar de datum!)

We kwamen aan in het plaatsje Pello op de camping met dezelfde naam. De camping ligt aan de rivier en barst van de muggen. Voor Anton de eerste kennismaking met zoveel muggen die het allemaal op je gezicht gemunt hebben. Gelukkig werd het 's avonds midder. Pello is vooral bekend vanwege de Langlaufer Eero Mäntyranta. Mäntyranta nam viermaal deel aan de Olympische Winterspelen en won bij zijn debuut de gouden medaille op de estafette. Mäntyranta behaalde zijn grootste successen in 1964 met het winnen van olympisch goud op zowel de 15 als de 30 kilometer en de zilveren medaille op de estafette. Op Mäntyranta zijn laatste twee spelen won Mäntyranta nog vier medailles. Naast Mäntyranta zijn drie olympische titels die ook als wereldtitels golden won Mäntyranta zowel in 1962 als in 1966 de wereldtitel op de 30 kilometer. Mäntyranta werd zowel in 1964 als in 1966 verkozen tot Fins sportman van het jaar. In 1972 werd Mäntyranta de eerste Finse sporter die betrapt werd op het gebruik van doping. In Pello staat zijn Standbeeld.

terug naar boven 

Dag 32 Pello - Kemi

In principe reisden naar Tornio om daar Juhannes, het Fins midzomerfeest, te vieren maar helaas sloot de camping daar tijdens Juhannes. Onderweg passeerden we de poolcirkel en natuurlijk moesten we daar koffie drinken.

Het is normaal dat de Finnen uit de stad massaal naar het platteland reizen om het feest daar te vieren. De campings zijn dan overvol en er wordt een groot vuur gemaakt. Er wordt vooral veel gedronken. De camping in Tornio wil dat niet meemaken. Dan maar door naar Kemi iets verderop. We vonden een leuke camping Savotta niet ver van Kemi. Hier wilden we even blijven.

terug naar boven 

Dag 33 -36 Kemi

Kemi is een stad en gemeente in het Finse Lapland. De stad ligt bij de monding van de Kemijoki in de Botnische Golf, die op deze plaats drie maanden per jaar ijsvrij is. Kemi kreeg in 1869 stadsrechten. Door de ligging aan de riviermonding heeft Kemi zich ontwikkeld tot havenstad. Van hier wordt het transport naar het achterland rond Rovaniemi en omstreken verzorgd. Omgekeerd worden in Kemi grondstoffen uit Lapland in schepen geladen om verder te worden getransporteerd. Door de uitgestrekte wouden heeft Kemi een grote houtindustrie, die van veraf te herkennen is. Bij sommige windrichtingen is in de gehele stad de stank van de pulpindustrie te ruiken. De laatste jaren ontwikkelde de stad zich als centrum voor informatica. De stad is vrij modern nadat het in de oorlog door de Duitsers is platgebrand. Een van de weinige gebouwen die de oorlog hebben overleefd is de historische kerk.

Vanavond vieren we Juhannes. Juhannes is voor de Finnen een belangrijk feest.

De volgende dagen was het uitrusten. Het regende dan ook voortdurend. Om bij de camping te komen moesten 8 km over onverharde weg. Na de regen was dat ook goed te zien aan de auto. Nu was het echt een crosscountry car.

Alvorens te vertrekken uit Kemi wilden we nog een bezoek brengen aan het uitzichtplateau bovenop het stadhuis. Nu was het weer ons eindelijk goed gezind en scheen de zon. Dus op naar het stadhuis. Het uitzicht was werkelijk fantastisch.

terug naar boven 

Dag 37 Kemi - Oulu

Het was maar 120 km van Kemi naar Oulu onze volgende bestemming. Onderweg nog wel even koffie drinken op een mooie locatie aan de Botnische golf. Helaas bestond de camping waar ons navigatie systeem ons heen stuurde niet meer. Dus verder kijken. We kwamen op een heel mooie camping Nallikari gelegen aan het gelijknamige strand.

terug naar boven 

Dag 38 - 40 Oulu

Oulu is een stad met meer dan 200.000 inwoners. Oulu ligt aan de monding van de rivier Oulujoki aan de Botnische Golf. Oulu is de op vijf na grootste gemeente en het vierde stedelijk gebied van het land. Oulu is de enige grote stad in de noordelijke helft van Finland en geldt daarom als 'hoofdstad van het Noorden'. Oulu groeit snel, er is sprake van een trek van de bevolking vanuit Noord-Finland naar de stad, waar men meer mogelijkheden op werk en educatie aantreft. De stad heeft een universiteit. Oulu bezit inmiddels wel de tweede luchthaven van het land. De belangrijkste traditionele industrieën waren metaal-, leer- en houtverwerking. Vandaag de dag zijn elektrotechniek, telecommunicatie en informatietechnologie echter de belangrijkste sectoren die bijdragen aan de ontwikkeling van de stad. Van belang is daarbij het samenspel tussen bedrijfsleven en de universiteit. Oulu staat hierdoor bekend als Hightech-stad. In dat opzicht mag het best vergeleken worden met Eindhoven.

De stad groeide uit rond een kasteel dat in 1590 werd gesticht; in 1610 ontving het stadsrechten. Tijdens de periode van het grote kwaad vielen de Russen Finland, toen onderdeel van Zweden, binnen. In 1714 Vluchten er veel Finnen naar Zweden. Tienduizenden Finnen werden als slaven door de Russen meegenomen. De Kozakken van generaal Czech doden alle inwoners van Oulu. Soms werden ze gemarteld, gerookt, in stukken gescheurd, gebakken in de ovens. De grootste slachting vond plaats in het vissersdorpje Hailuoto.

In de 19e eeuw werd Oulu een belangrijk commercieel centrum. Oulu was exporthaven voor teer, dat in het achterland werd geproduceerd en in grote hoeveelheden werd geëxporteerd. De stad telde in die tijd de grootste handelsvloot van het land. In 1882 werd Oulu grotendeels vernietigd door een grote brand, maar de stad werd weer herbouwd. De Universiteit van Oulu werd opgericht in 1959 om het noorden van het land van hoger onderwijs te voorzien. Het Finse telecommunicatieconcern Nokia heeft eind 20e eeuw grote onderzoek- en productiefaciliteiten in Oulu gevestigd, die voor een belangrijk deel aan de ontwikkeling van de stad hebben bijgedragen.

We bezochten Oulu centrum nadat we van het toeristenbureau de nodige informatie hadden gekregen. We volgden een mooie wandelroute door de stad langs alle gedenkwaardige punten. Jammer dat we de uitgestippelde route niet helemaal konden volgen door de vele werkzaamheden. Eerst naar het stadhuis en vervolgens naar de kathedraal die we ook bezochten. De inrichting is sober zoals in alle lutherse kerken. Vervolgens naar het vroegere kasteel dat nu een café is. Wel is er nog de kelder te bewonderen. Daarna naar de markt. Onderweg zagen we nog een aantal houten huizen die de stijl van het verleden aangaven. Helaas zijn er veel afgebroken net als in andere Finse steden. De markt is echt gezellig te noemen. Het moet hier 's avonds als de terrasjes goed bezet zijn wel een vrolijke boel zijn. Buiten de marktkraampjes zijn er een aantal historische houten huisjes met restaurants en barretjes. Aan een van de marktkraampjes aten we onze eerste Muikku. Natuurlijk moesten we ook even pauzeren bij het beeld van de politieman dat het symbool van de stad is geworden. Na lang zoeken zagen we eindelijk de plaquette waarop de waterhoogte te zien was tijdens de overstroming van 1878. Terug naar de auto zagen we even het beeld van de drie koningen. Elk jaar worden er in Finland festiviteiten georganiseerd tijdens de kerst. Rond het stadhuis is ook een indrukwekkende beeldengroep te zien.

De tweede dag gingen we naar het eiland Hailuoto. De gratis ferry bracht ons in 25 minuten naar het eiland. Hailuoto is het grootste eiland in de Botnische Golf, met een oppervlakte van 200 km2. Toch is het maar 1700 jaar oud, toen het eiland door bodemstijging (post-glacial rebound) uit zee oprees. Een aantal eilandjes groeide in de loop der tijd aan elkaar en vormde het huidige Hailuoto, waarvan de vorm nog steeds wijzigt. Het 30 km lange vlakke eiland is een stil landbouweiland voor de kust bij Oulu met slechts een dorp en een vissershaventje. Het heeft nog geen 1000 inwoners. Het landschap bestaat uit zandruggen, die zijn ontstaan toen het eiland net oprees uit zee en de wind vrij spel had. Tegenwoordig zijn de stuifzandruggen vastgelegd door dennenbos dat een groot deel van het eiland bedekt. In het droge bos groeit veel rendiermos, dat jaarlijks wordt geoogst en een van de hoofdproducten van het eiland is. Verder graast er een grote kudde schapen; de wol van Hailuoto is in heel Finland bekend. Op het eiland is één asfaltweg. Midden op het eiland ligt Hailuoto-dorp met winkels, cafés en bars. Verder in het dorp passeerden we de moderne kerk en het openluchtmuseum Kniivilä met fraaie oude huizen en boerenschuren. We bezochten het museum. Aan het eind van een vrijwel kaarsrechte weg ligt het vissershaventje Marjaniemi, waar het bos plaatsmaakt voor een onverwacht mooi panorama over de Botnische Golf. Het haventje met oude vissershutten en slanke vuurtoren is meegegroeid in de moderne tijd door zijn radartoren. Bij het haventje is een hotel en een klein café-restaurant. We dineerden in het restaurant van het hotel waarbij we een prachtig uitzicht hadden over de golf. Op de terug weg bezochten we nog de Organum een kunstwerk van de acoutische kunstenaar Lukas Kühne. Alles draai om het weerkaatsen van geluid.

Het ontstaan en de geschiedenis van Hailuoto zijn nauw verbonden met de stijgen van het land, dat is ongeveer negen millimeter per jaar. Gebieden boven de 15 meter boven de huidige zeespiegel waren al droog in 325 voor Christus . Het gebied omvatte Hyypänmäki , Harju en Isomäki, dat wil zeggen dat het ongeveer twee vierkante kilometer groot was. Tegen het jaar 850 was al zo'n 30 vierkante kilometer ontdekt. Blijkbaar ontstond Hailuoto in de 12e eeuw . De bewoners kwamen uit vele richtingen, vooral uit Karelië . De Zweden , die streden om te visrechten, gaven het eiland de naam Karelö, het Karelische of Karelische eiland. De naam Hailuoto is waarschijnlijk afkomstig van het vee en de visserij. De kerk, gebouwd in 1610-1620, was een oude houten kerk in Finland tot hij in 1968 afbrandde. [11] De huidige kerk werd voltooid in 1972. In de brand van de pastorie van Hailuoto op 2 augustus 1901, werd het parochiearchief bijna volledig vernietigd. Op 29 september 1714 gedurende de tijd van Isonvihan (1713-1721) vielen 200 Russische kozakken Hailuoto binnen. De soldaten troffen het dorp midden in de nacht, de huizen werden verbrand en de alles werd reroofd. Tegen de ochtend hadden de Russen achthonderd mensen gedood. Een groot deel van de slachtoffers waren juist gevlucht voor de Russen, omdat Hailuoto toen minder dan 300 inwoners had. Het bloedbad van die nacht was de grootste van de periode van het grote kwaad. Het werd de Ishvihan Hailuoto genocide 1714-15 genoemd. Tijdens de overgand van de 19e naar de 20e eeuw overschreed de bevolking van Hailuoto 2000, maar sindsdien is de bevolking gedaald tot minder dan de helft.

De volgende dag huurde Päivi en echte Jopo fiets om via een mooie route naar de stad te rijden. Een Jopo is in Finland de opnieuw populair geworden retro fiets die gekenschetst wordt simpelheid. Dus geen versnellingen. 

terug naar boven 

Dag 41 Oulu - Kokkola

We reden van Oulu richting het zuiden waarbij we westkust volgden. De eerste plaats die we aandeden was Raahe. Raahe is in 1649 opgericht door de Zweedse staatsman en gouverneur-generaal van Finland graaf Per Brahe. Nadat hij in 1652 het bezit van de parochie van Salo had verworven, gaf Per Brahe de stad de naam Brahestad of Raahe in het Fins. Raahe is een van de 10 historische houten steden (of stadscentra) van Finland. Na een verwoestende brand in 1810 werd Raahe herbouwd volgens nieuwe ontwerpprincipes die het risico op brand minimaliseerden. Raahe staat bekend om zijn door de Renaissance geïnspireerde rechtlijnige stadsplattegrond met een centraal plein (Pekkatori). Alvorens verder te trekken dronken we nog koffie in het historische café aan het plein.

Na Raahe bezochten we Kalajoki. De eerste verwijzing naar Kalajoki kan gevonden worden in het begin van de 16e eeuw: de plaats kreeg de status van parochie in 1520. Kalajoki was een belangrijke marktplaats en had stevig grip op de teerhandel in de regio. Tegen het eind van de 19e eeuw nam de betekenis van teer als handelswaar af en daalde het belang van Kalajoki. Kalajoki is een bekende toeristische attractie in Finland vanwege de lange zandstranden en de daarbij behorende activiteiten.

We reden door naar Kokkola waar we een aantal dagen wilden verblijven.

terug naar boven 

Dag 42 - 44 Kokkola

We bezochten de stad Kokkola. De naam Kokkola betekent "plaats van het vreugdevuur" of "plaats van de arend" omdat het Finse woord kokko zowel vreugdevuur als zeearend betekent. De stad Kokkola werd in 1620 door koning Gustav II Adolf van Zweden gesticht toen Finland deel uitmaakte van het Zweedse rijk. kokkola is een van de oudste steden in Finland. De koning besloot ook dat een teervat, met drie brandende vlammen, gebruikt zou moeten worden als het gemeentezegel, vanwege de teerhandel in die tijd, waarvoor Kokkola werd opgericht als een haven. Anders Chydenius (1729-1803), die een van de leidende politici van Zweden-Finland was, was een fervent voorstander van economische vrijheid en vocht in het Zweedse parlement voor vrije buitenlandse handel en verdere sociale hervormingen. In 1765 verleende het Zweedse parlement de stad Kokkola stadsrechten. Kokkola werd ook een belangrijk scheepsbouwcentrum in Finland. Als gevolg van de handel in teer en scheepsbouw was Kokkola voor een tijd een van de rijkste steden in Finland. Een interessante historische gebeurtenis, bekend als de slag van Halkokari, vond plaats 6 juni 1854 tijdens de Krimoorlog. Britse mariniers probeerden aan wal te komen om de stad te veroveren. Finland was toen Russisch grondgebied. De mariniers werden teruggeslagen door lokale verdedigers ondersteund door troepen, artillerie en mogelijk Russische adviseurs. Een van de 9 kleinere Britse vaartuigen (een kanonneerboot) viel in de handen van de verdedigers. Als zodanig is deze boot het enige schip van de Royal Navy dat nog steeds in buitenlandse handen is. De boot is nog steeds een museumobject en is te zien in het English Park in Kokkola. Het stadsbestuur heeft geweigerd de boot terug te geven, ondanks verschillende verzoeken van het Verenigd Koninkrijk. De Britse Schatkist betaalt jaarlijks een klein bedrag aan de plaatselijke kerkelijke gemeente voor het onderhoud van de graven van negen Royal Marines gedood in actie. Later bezochten we het gedenkteken van deze slag.

We bezochten met name het gebied met oude houten huizen in het centrum. We maakten een wandeling langs alle historische plaatsen. Het centrum "Neristan" vormt al honderden jaren het decor voor het leven  van de bewoners. Tegenwoordig bieden deze huizen restaurants, cafés, winkeltjes en zelfs accommodatie voor toeristen.

De volgende dag  reden we naar het eilandje Ohtakari. Onderweg bezochten we nog de tentoonstelling van Miina Äkkijyrkkä met als onderwerp koeien en paarden.

Ohtakari is een eilandje en een vissersdorpje in de gemeente Lohtaja . Ohtakari bevind zich op de kop van het schiereiland Lohtaja Vattaja en is verbonden door een verhoogde weg. Ohtakari heeft een vissershaven, een vismuseum, een kamp van de Lutherse Evangelische Associatie van Finland. Tevens is er een oud turf doolhof, of Troy Town . Er is ook een uitkijktoren en werkende vuurtoren. Jaarlijks wordt er een festival gehouden in het dorp. De oudste belastingaangiften van Ohtakari dateren uit de 16e eeuw. Vissers woonden op het eiland tijdens de beste visperiode. Het eiland diende ook meer dan honderd jaar als loodsstation . Het werk van de vissers in het verleden wordt gepresenteerd in het vissersmuseum. De verhoogde weg die naar het eiland leidde, werd in de jaren zeventig voltooid.

"s Avonds brachten we een bezoek aan Marina en haar gezin. Marina is een achternicht van Päivi. We dineerden daar voortreffelijk zeker omdat Vesa haar man leerraar is op de koksschool. Het werd een gezellige avond.

terug naar boven 

Dag 45 Kokkola - Vaasa

Vandaag richting Vaasa. Na aangekomen te zijn op de zeer fraaie camping van Vaasa die zich op een eilandje voor de kust bevind gingen we, na de caravan geplaatst te hebben, naar Vaasa. Vaasa is een gemeente en stad in het Finse landschap Österbotten aan de Botnische Golf. Vaasa is een tweetalige gemeente met Fins als meerderheidstaal (± 70%) en Zweeds als minderheidstaal. Vaasa kreeg in 1606 stadsrechten van de Zweedse koning Karel IX Wasa en kreeg kort daarna de naam van diens familie. Het oude, houten Vaasa werd in 1852 grotendeels door brand verwoest. De stad werd zeven kilometer noordwestelijker herbouwd en kreeg in 1862 de naam Nikolainkaupunki (Nikolaistad), naar de Russische tsaar Nicolaas I. Carl Axel Setterberg ontwierp de nieuwe stad in empirestijl. Sinds 1917 heet de stad weer Vaasa. Vaasa kenmerkt zich ook door de ferryverbinding met Zweden. Op het marktplein dronken we een biertje in een aangenaam zonnetje. De temperatuur was echter fris te noemen.

terug naar boven 

Dag 46 Vaasa - Ahtari

We reden verder en wilden onderweg de distilleerderij van Kyrö in de plaats Isokyrö bezoeken. Deze distilleerderij is nog maar een paar jaar in bedrijf maar heeft in 2015 al de prijs gewonnen voor de beste Gin van de wereld. Er wordt ook een voortreffelijke whisky gemaakt. We maakten een tour ddor de fabriek die gevestigd is in een oude melk en kaasfabriek. Het was echter niet toegestaan iets te kopen omdat de alleen verkoop van alcohol voorbestemd is aan de staatswinkel Alko.

In Isokyrö bezochten we vervolgens het oorlogsmonument ter nagedachtenis van de slag van Napue 19-2-1714. In de jaren 1600 had Zweden haar regio uitgebreid. Toen de jonge Charles XII op de troon was gezet als koning van Zweden, besloten de buurlanden Rusland, Denemarken en Saksen om die gebieden te koloniseren. In 1700 won het Zweedse leger glorieus van de Russen in de strijd om Narva. Een zegevierende campagne was toen gericht op Midden-Europa, Rusland en Oekraïne. Nochtans werd het Carolineaanse leger (genoemd naar de drie Karel die Zweden regeerden aan het eind van de 17e eeuw) in 1709 door de troepen van Peter de Grote van Rusland in Poltava overwonnen. Nu trok de oorlog noordwaarts naar Finland, waar een groot gevecht plaatsvond bij de Kostianvirta-rivier in Pälkäne in 1713. De laatste veldslag van deze Grote Noordse oorlog (1700-21) werd gevochten op 19 februari 1714 hier, in de dorpen Napue en Laurola. Na de vernietiging van het Finse leger vernietigden de Russen ook de provincie. Die tijd wordt de Grote Haat genoemd. Het Carolineaanse leger volgde de koning nu op een militaire expeditie naar Trondheim in Noorwegen 1718-19, wat resulteerde in de rampzalige terugtocht over de bergen. De Grote Noordse Oorlog eindigde in 1721 met de Vrede van Uusikaupunki.

We gingen op weg naar Murole maar wilden nog eerst Ahtari zien met zijn fraaie dierentuin. In deze dierentuin zijn ook de twee panda's te zien die Finland heeft gekregen van China. Eenmaal aangekomen besloten we de dierentuin niet te bezoeken vanwege de grote drukte brachten we alleen de nacht door op de camping van de dierentuin.

terug naar boven 

Dag 47 Ahtari - Murole

Op weg naar onze vrienden in Murole. Onderweg nog even iets drinken in Ruovesi daarna door naar Mika en Sirpa. De komende dagen zullen we hier blijven.

terug naar boven 

Dag 48 - 49 Murole

Het werden weer gezellige dagen die tot diep in de nacht duurden. Natuurlijk werd op zondag gekeken naar de finale van het wereldkampioenschap vrouwenvoetbal waarin Nederland tegen de USA uitkwam. Helaas verloren we de finale maar een mooie tweedeplaats is voor ons kleine landje een hele prestatie.

terug naar boven 

Dag 50 Murole - Jyväskylä

Verder naar Elina, de nicht van Päivi, in Jyväskylä. Onderweg wilden we nog even De elanden farm in Jamsa bezoeken. Dit was de uitgelezen gelegenheid nu eens elanden te zien. Toen we aankwamen op de farm was die helaas gesloten. We hadden geluk dat er een jonge man aanwezig was die bereid was ons toch rond te leiden. Zo kregen we een wel heel bijzondere behandeling. We konden het al zeer grote mannetje zelfs aaien. Hij zal nog wel een stuk groter worden. Het vrouwtje had twee jongen en was niet aaibaar omdat ze haar jongen zou verdedigen. We voerden allen elanden wel. Verder waren er ook rendieren die we gewoon konden aanraken en voeren. Het was een hele belevenis zeker de elanden te zien. wat staan die beesten hoog op de poten.

Daarna door naar Jyväskylä waar we onthaald werden door Elina met haar twee kleintjes Helmi en Vilma en haar ouders de boer en schoonzus van Päivi. Het werd een gezellige avond.

terug naar boven 

Dag 51 Jyväskylä

We gebruikten deze dag ons gezellig met de familie door te brengen. Päivi deed ook even een was. Met Elina liepen we naar het winkelcentrum waar Päivi naar de kapper ging terwijl Elina en Anton koffie dronken.

terug naar boven 

Dag 52 Jyväskylä - Leppävirta

Na het ontbijt gingen we verder en kwamen uiteindelijk in het stadje Leppävirta waar we besloten een paar dagen te blijven om eens lekker uit te rusten van alle hectiek. We stonden op een fraaie camping waar we een mooi uitzicht hadden op het meer. Rond de camping is een echt uitgaansgebied. We gingen boodschappen doen en reden meteen door de stad om die te verkennen.

In 1639 werd Leppävirta gescheiden van Kuopio. Samen met Joroinen, Juva en Rantasalmi behoorde Leppävirta tot de Savo zone. De eigenaren van de herenhuizen vormden de Zweedse elite. In de 14e eeuw trok de schilderachtige Leppävirta-route een aantal toeristen naar het gebied. Vandaag verzorgt dezelfde route zowel vracht- als passagiersverkeer via het Saimaa-kanaal naar de Finse Golf. De locatie en de lange industriële tradities van Leppävirta hebben de ontwikkeling mogelijk gemaakt van een uitgebreide bedrijfsstructuur in de gemeente naast de land- en bosbouw. In 1918 waren Leppävirta en Varkaus een rood eilandje in het midden van het witte Finland.

terug naar boven 

Dag 53 - 56  Leppävirta

Eerst lekker lang uitslapen waarna we een kijkje gingen nemen bij het Konnus kanaalgebied. Dit gebied bestaat uit drie kanalen met sluizen van verschillende leeftijden en vijf stroomversnellingen. Het ligt 6 km stroomopwaarts van Leppävirta. De historische stroomversnellingen zijn een populaire locatie voor sportvissers en wandelaars. Er zijn vlonders aangebracht om het gebied toegankelijker te maken en er zijn steigers om te vissen. Een Laavu met kampvuurfaciliteiten biedt een gezellige omgeving voor het grillen van worsten of vis, of het brouwen van traditionele kampvuurkoffie. De eerste van de drie kanalen werd voltooid in 1841. Toen het Saimaa-kanaal, dat Finland en Rusland verbind, in 1856 werd voltooid, bleek het Konnus-kanaal te klein en werd een nieuw kanaal in het gebied aangelegd. Het bouwwerk was deels ingegeven door de behoefte van de staat om te voorzien in werk en levensonderhoud voor door hongersnood getroffen boeren, die geen overlevingsmiddelen meer hadden na een reeks mislukte oogsten. Het nieuwe kanaal werd in 1869 voor verkeer geopend. Het oudste kanaal werd in 1917-1919 omgebouwd tot een drijvend kanaal, toen de wanden met beton waren bekleed. Het derde Konnus-kanaal werd gebouwd in 1973, toen het diepzeekanaal en het nieuwe Saimaa-kanaal waren voltooid. Hierdoor werd het mogelijk ook van hier de Finse golf te kunnen bereiken.

We wilden ook de beroemde Moomin ijsgrot bezoeken. Deze grot ligt zo'n 30 meter onder de grond en bevat veel ijs sculpturen. Helaas was hij niet meer open. Waarschijnlijk gaat hij weer open in december.

Päivi heeft een wandeling gemaakt om begraafplaatsen te bezoeken. Het is nu eenmaal een hobby.

terug naar boven 

Dag 57 Leppävirta - Tikkala

Alvorens naar Tikkala te reizen brachten we de caravan naar het huis van Eila en Pena waar die gedurende ons verblijf in Tikkala zal worden gestald. Vandaar naar Tikkala naar het zomerhuis van Päivi. Daar zullen we tot vrijdag blijven.

terug naar boven 

Dag 58 - 60 Tikkala

Het was goed het oude zomerhuis te zien. Het was net of er niets veranderd was. Het was dit keer niet nodig om het overwoekerde terrein schoon te maken. Pena en Eila hadden al het nodige gedaan. Ook was het kaphout netjes opgestapeld. Ook de houtschuur was gereorganiseerd. Wij konden dus heerlijk uitrusten. Päivi heeft nog verschillende malen in het meer gezwommen.

We hebben buurvrouw Sanna Juho weer ontmoet. Dit keer werd ons Juho's vriendin Suvi voorgesteld. Het werd een gezellige tijd waarin oude herinneringen werden opgehaald.

terug naar boven 

Dag 61 Tikkala - Joensuu

Het was tijd het zomerhuis te verlaten en ons naar de camping van Joensuu te begeven voor de reünie met 10 vrienden. Er waren twee huisjes afgehuurd en wij stonden daarbij met de caravan. 's Avonds werd er gedineerd in restaurant Kreta waarna het feest werd voortgezet op de camping.

terug naar boven 

Dag 62 - 65 Joensuu

Er werd een gezamenlijk ontbijt genuttigd heerlijk voorbereid door Tarkki en Reija. Hierna gingen we naar Kaija waar de 60ste verjaardag van Sanna werd gevierd met een verrassing voor haar. Kaija had voor haar een schoonheidsbehandeling georganiseerd. 's Middags werd er gedineerd in het oudste restaurant Aittaranta van Joensuu. De dag werd afgesloten met een worst barbecue.

Vandaag was het afscheid nemen van de vrienden. Ellen en Ahto zouden nog bij Kaija blijven tot morgen. We zagen weer tegen de avond om in het gezellige barretje aan de rivier iets te gaan drinken. We hadden hiervoor fietsen gehuurd.

's Morgens hadden we afgesproken met Ahto, Ellen en Kaija om karelische pasteitjes te gaan eten op de markt van Joensuu. Hierna namen we afscheid en gingen Päivi's favoriete hobby uitvoeren en wel een bezoek aan de begraafplaats. Daarna reden we met de fietsen langs de rivier terug naar de camping. We hadden inmiddels besloten een extra dag te blijven. 's Middags maakte Päivi nog een fietstochtje naar haar geboortehuis.

terug naar boven 

Dag 66 Joensuu - Lappeenranta

Op weg naar Helsinki gestopt in Lappeenranta. Hier willen we twee dagen verblijven.

terug naar boven 

Dag 67 Lappeenranta

De stad Lappeenranta, gesticht in 1649, was ooit het centrum van de Finse teerhandel en een druk marktstadje. Het schiereiland dat uitsteekt in het Saimaa-meer was een aantrekkelijke plek, zowel strategisch als voor transportdoeleinden. De stad werd oorspronkelijk in het jaar 1720 versterkt door de Zweden. Na het verliezen van de stad Vyborg aan Rusland werd Lappeenranta een belangrijke grensstad voor Zweden. Enkele decennia later, nadat de grens tussen Zweden en Rusland naar de Kymi-rivier was verplaatst, zetten de Russen het fortificatieproject voort. Toen we de oude stad bezochten liepen er Cavaleristen rond het fort.

Geschiedenis

Lappeenranta heeft een kleurrijke geschiedenis, liggend op de grens tussen twee verschillende culturen. Het havengebied van Lappeenranta was in de zeventiende eeuw algemeen bekend als Lapvesi-marktplaats. Het was zo belangrijk als handelsplaats dat generaal-gouverneur Pietari Brahe voorstelde dat de Zweedse overheid Lapilesi stadsrechten zou verlenen. In 1649 ondertekende Koningin Christina van Zweden de akte van de stichting. De stad kreeg de Zweedse naam Villmanstrand ("de oever van de wilde man") met de wilde figuur in het embleem. De Zweden begonnen met de vesting van Lappeenranta na de periode van de "Grote Haat" in 1721. In de Slag om Lappeenranta in 1741 viel het fort in vijf uur. In de vrede van Turku in 1743 na de periode van de "Kleine Haat", viel Lappeenranta onder Russische heerschappij, bijna honderd jaar vóór de rest van Finland. Later probeerde Gustavus III opnieuw het verloren gebied terug te veroveren, maar dat lukte niet. Pas in 1811 werden "oud Finland" en de rest van Finland herenigd. Dit begon een periode van 130 jaar waarin Lappeenranta niet langer het toneel was van veldslagen, maar een vredig binnenland. In de Tweede Wereldoorlog maakte Lappeenranta een zwaar Sovjetbombardement door.

We bezochten het fort Lappeenranta dat een waardevol onderdeel van het Finse, Russische en Zweedse culturele erfgoed is. De meeste gebouwen in het fort dateren uit de tijd van de Russische overheersing, de 18e en 19e eeuw. De hoofdstraat, Kristiinankatu, is vernoemd naar de Zweedse koningin Christina, die regeerde toen een stad genaamd Lapwestrandh of Lappeenranta werd gesticht op de fortheuvel. De oudste gebouwen, waaronder het wachthuisje bij de hoofdpoort dat tegenwoordig het cavaleriemuseum herbergt; het Zuid-Karelische museum voor kunstgebouwen, de orthodoxe kerk en het commandantshuis dateren uit het laatste deel van de 18e eeuw. De meeste houten gebouwen stammen uit het einde van de 19e eeuw, terwijl de militaire bakstenen kazerne uit het begin van de 20e eeuw dateert. De orthodoxe kerk is de oudste orthodoxe kerk in Finland. De kerk, gewijd aan de Maagd Maria, dateert uit 1785.

terug naar boven 

Dag 68 Lappeenranta - Porvoo

Aangekomen in Porvoo liepen we, na de caravan op de camping te hebben geplaatst, door het beroemde oude centrum van Porvoo. We dronken wat op een terrasje.

terug naar boven 

Porvoo ligt aan de oude Koningsweg tussen Turku en Vyborg en kreeg in 1346 stadsrechten van de Zweedse koning Magnus II. Daarmee is het de op een na oudste stad van Finland. In 1809 vond in de middeleeuwse domkerk van Porvoo de landdag plaats waarop het grootvorstendom Finland tot stand kwam. De dom is sinds 1923 de bisschopszetel van de Zweedstalige lutheranen in Finland. In 2006 liep de kerk bij een brand zware schade op.

Geschiedenis

Het gebied van Porvoo is al sinds het stenen tijdperk bewoond . In pre-historische tijden was de rivier Porvoonjoki een handelsroute voor Finse tribale Tavastianen die voornamelijk de binnenlandse gebieden bewoonden. De Tavastians hadden ook enkele permanente nederzettingen in het gebied, zoals het dorp Hattula (later Strömsberg), dat is vernoemd naar een Tavastian dorp in het binnenland. De oorspronkelijke naam van de rivier Porvoonjoki was mogelijk Kukinjoki. De naam is afgeleid van de naam van het handelsschip cog (kogge) dat in de middeleeuwen een veel voorkomend koopvaardijschip was in de Oostzee. Het vroege centrum van het gebied was Saksala , wat 'de plaats van de Duitsers' betekent", en afgeleid van de handelaren die in Saksala handelden. Porvoo werd gekoloniseerd door Zweden in de 13e en 14e eeuw na de zogenaamde Tweede Kruistocht tegen Tavastians in 1249-1250. De kolonisatie werd geleid door de katholieke kerk en het koninkrijk Zweden. De kolonisten waren afkomstig uit Svealand en kregen gedurende vier jaar zaden, vee en belastingvrijstelling. Porvoo werd voor het eerst genoemd in documenten in het begin van de 14e eeuw en kreeg rond 1380 stadsrechten , hoewel volgens sommige bronnen de stad werd gesticht in 1346. De oude stad Porvoo was formeel niet meer gevestigd en de nieuwe stad Porvoo werd in 1997 gesticht, toen de stad Porvoo en de landelijke gemeente Porvoo werden geconsolideerd. Toen Zweden de stad Viborg verloor van Rusland in 1721, werd de bisschoppelijke zetel verplaatst naar Porvoo. Op dat moment was Porvoo de tweede grootste stad in Finland. In 1760 brandde ongeveer tweederde van alle gebouwen in Porvoo in een vuurzee af . Tijdens de wederopbouw werd de stadsplanning niet gewijzigd, in plaats daarvan werden nieuwe gebouwen gebouwd op de bestaande middeleeuwse fundamenten. Na de verovering van Finland door Russische legers in 1808 moest Zweden in 1809 Finland aan Rusland afstaan ​​(het Verdrag van Fredrikshamn ). Het overleg van Porvoo in 1809 was een mijlpaal in de geschiedenis van Finland . Tsaar Alexander I bevestigde de nieuwe Finse grondwet (die in wezen de Zweedse grondwet was vanaf 1772) en maakte van Finland een autonoom Groothertogdom . De gezamelijke verklaring van Porvoo is een rapport uitgegeven aan het einde van theologische gesprekken door officiële vertegenwoordigers van vier Anglicaanse kerken en acht Noordse en Baltische Lutherse kerken in 1989-1992. Het vestigde de Porvoo-communie, zo genoemd naar de Porvoo-kathedraal waar de eucharistie werd gevierd op de laatste zondag van de gesprekken die tot de verklaring leidden.

Wij bezochten ook de potholes van Askolan "Hiidenkirnut". Het is een rotsachtige helling in Askola genaamd Kirnukallio met een aantal cilindrische ijzige kuilen, in het Fins "hiidenkirnuja" genoemd. Ze werden na de laatste ijstijd in het gesteente geslepen. Dit is de meest uitgebreide geologische vondst in zijn soort in Finland tot nu toe. De grootste van de Askola-kuilen, genaamd "Jättiläisen kuhnepytty" heeft een diameter van 4,2 m en is niet minder dan 10,3 m diep. We wandelden vanaf de parkeerplaats ongeveer 500 meter naar de top van Kirnukallio en kwamen bij het toegangsportaal van het pothole-gebied. De eigenlijke locatie is bereikbaar via een trap met ijzeren leuningen. Volgens de vandaag meest geaccepteerde theorie, werden de gaten gevormd aan het einde van de laatste ijstijd, meer dan 10.000 jaar geleden, hetzij in de ablatiezone van de smeltende ijskap of in gletsjerspleten waarin smeltwater stroomde. Dit resulteerde in zogenaamde moulins, schachten waar afval, puin en keien door het stromende water werden meegesleurd in een neerwaartse wervelende beweging. Terwijl ze ronddraaiden, sloegen ze een holte in de rots en breidden deze langzaam uit met het verstrijken van de tijd. Het proces kan vele honderden jaren duren.

's Avonds dineerden we in het restaurant Fryysarinranta dat gevestigd is in een van de karakteristieke houten pakhuizen aan de rivier.

De volgende dag bezochten we het huis en beeld van de Finse nationale dichter Johan Ludvig Runeberg. Ook schreef hij het Finse volslied. Johan Ludvig Runeberg en Fredrika Runeberg woonden met hun zonen in Porvoo. In hun huismuseum dienen de kunstwerken, de jachtwapens van Runeberg in de 'vossenhuidkamer' en het porselein in de kasten allemaal als herinneringen aan zowel het dagelijkse als sociale leven van de familie. 

Daarna bezochten we de historische kathedraal. We liepen nog door de oude stad om vervolgens naar de kasteelberg te gaan. De burchtheuvel herbergt de echo's van de geschiedenis van het oude kasteel van Porvoo, gebouwd door de Zweden in de 13e eeuw en verwoest in het begin van de 15e eeuw. De Big Castle Hill ligt hoog boven de oevers van de Porvonjoki-rivier en is de best bewaarde middeleeuwse heuvel van heel Finland. Tot op de dag van vandaag blijven archeologen oude artefacten hier vinden, dus de heuvel wordt beschermd door de staat. Vanaf de top van de heuvel is er een prachtig uitzicht op Porvoo. Onderweg zagen we een nogal bijzondere fontein.

Als laatste deze dag bezochten we nog een mooi uitzicht punt dat boven op een gigantische rots gemaakt is.

Als laatste bezochten we nicht Taina met dochter Ronja in Helsinki. Later voegde zich ook man Jussi zich bij ons.

terug naar boven 

Dag 74 Porvoo - Helsinki

We ontbeten voor de laatste keer in Finland met een voortreffelijke omelet met kanterellen. Dan op weg naar de Finnline Haven om aan te monsteren op de Finnlady voor de reis terug naar traveminde. Afvaart is 17:00 uur en morgen komen we rond 22:00 uur aan. Het diner aan boord was dit keer chaotisch maar kwalitatief weer zo goed als altijd.

terug naar boven 

Dag 75 Helsinki - Travemunde

Na eens lekker uitgeslapen te hebben ontbeten in het cafetaria. We brachten de dag door met spelletjes en relaxen. Onderweg zagen we veel schepen waaronder twee enorme cruisschepen die na het leek met een race bezig waren. De aankomst van de Ferry in Travemunde is altijd spectaculair en dus stonden we aan dek om alles mee maken. We hadden weer geluk dat we als eerste van boord konden rijden en reden naar de camping 2,4 km van de Ferry waar we dus als eerste aankwamen en snel een plaats kregen.

terug naar boven 

Dag 76 Travemunde - Bad Zwischenahn

Net als verleden jaar wilden we weer 2 dagen doorbrengen in de gezellige toeristenplaats Bad Zwischenahn gelegen aan het Zwischenahner meer.

terug naar boven 

Dag 77 Bad Zwischenahn

We bleven hier een dag om het stadje verder te bekijken. Bad Zwischenahn is een openlucht museum als naar alle mooie oude huizen, molens, boerderijen en schuren kijkt. Wij liepen door het stadje en dronken een biertje op een gezellig terras. Er was van alles te doen en het was druk op deze mooie zondag.

terug naar boven 

Dag 78 Bad Zwischenahn - Zoetermeer

We vertrokken om 10 uur van de camping voor de terugreis naar huis. Wat een verschil toch met Finland die drukte op de weg. Onderweg nog even lunchen en dan rijden voor het laatste stukje. Na in het totaal vijf uurtjes rijden waren we thuis waar we verrast werden door de hovenier die dezelfde dag de tuin fantastisch in orde had gebracht. We hebben tijdens deze vakantie 8247 km gereden niet meegeteld de zee kilometers. Tegen de avond genoten we weer van onze heerlijke sauna.

Einde van een wel heel bijzondere reis.

terug naar boven