In het najaar van 2018 brachten we weer een bezoek aan Pefki op Kreta.
Het doel was nu een bezoek aan Frangokastello en Chora Sfakion. Op
de terugweg brachten we nog een bezoek aan het meer van Kournas en overnachtten
we in het mooie plaatsje Georgipoli. Ahto en Ellen waren weer op bezoek en
we brachten met hun
verschillende
dagen door. De overige dagen waren voor het genieten van het strand, de heerlijke
Griekse keuken en lang slapen.
Er was ook triest nieuws. Onze geliefde buurvrouw Agnie was overleden. We
bezochten de 40 dagen herdenking.
Voor dat we vertrokken arriveerden Mika en Sirpa die hier de winter
zullen verblijven.
Voor meer informatie over Kreta verwijs ik naar onze andere vakanties op
Kreta.
terug naar boven
Frangokastello is een klein
dorpje, niet ver van Sfakia.
Het ligt aan de zuidkust van het eiland. Het is
bekend vanwege het kasteel dat zich hier
bevindt. Het kasteel heette oorspronkelijk "Agios
Nikitas", later hebben de lokale dorpsbewoners
de naam veranderd naar "Het kasteel der
Franken". In 1371 is men gestart met de
bouw
hiervan om zich tegen zeepiraten te beschermen.
Tijdens de Turkse bezetting hebben Griekse
opstandelingen het kasteel gebruikt om zich
tegen de Turken te verdedigen. Frangokastello is
tegenwoordig een ideaal plekje voor mensen die
een rustige vakantie willen beleven. Het
prachtige zandstrand en het ondiepe water zijn
hier werkelijk fantastisch. In de omgeving
bevinden zich diverse appartementen en kleine
hotels, daarnaast zijn er diverse restaurants en taverna's. Andere bezienswaardigheden in de
streek zijn het Heilige Klooster van Agios
Charalambos, de resten van de Oudchristelijke
Basiliek
van Agios Astratigos (6e eeuw) en de
ruines van de kerk van Aartsengel Michail ( 14e
eeuw). Nabij het dorp Nomikiana, bevindt zich in
een grotopening onder een rots, de kerk van Agia
Zoni. Nabij het dorpje Kapsodasos bevindt zich
de grot Agiasmati (Oog van de Heilige Vrouw).
Ieder jaar wordt in Frangokastello het feest van
Agios Nikitas gevierd, dat gebeurt op 15
september. Wij bezochten het kasteel op een wel
heel winderige dag. Je kon je moeilijk staande
houden. Inmiddels was namelijk de orkaan
(Medicane) Zorbas in volle hevigheid
losgebarsten. We overnachtten in Maria's cafe & bakery
op een steenworp afstand van het kasteel. Het
uitstekende diner werd genuttigd in het
naastgelegen restaurant Kali kardia. De volgende
dag vertrokken we naar Sfakia (Chora Sfakion).
terug naar boven
Sfakia ligt in een bergachtig gebied. Sfakia
omvat o.a. de zuidelijke kant van de Lefka Ori
(de Witte bergen). Het is een vrijwel
onaangetast gebied met hoge bergen, bergkloven,
hoogvlaktes en een ruige kustlijn. De naam
Sfakia is afkomstig uit het oude Griekse woord “Sfax”,
dat bergkloof betekent.
De mensen van Sfakia
staan bekend om hun respect
voor oude tradities en ongerepte natuur. Deze
mensen staan tevens in Griekenland bekend als
het volk dat zich niet onderwerpt. Hoewel Chora Sfakion altijd al een
conservatief dorp was, heeft het door de komst
van het toerisme een aantal veranderingen
meegemaakt. Er zijn restaurants en taverna’s bij
gekomen, souvenirwinkeltjes, daarnaast zijn er
heel wat hotels bijgebouwd. Toerisme is een
belangrijk rol gaan spelen in de maatschappij en
velen verdienen nu hun brood doormiddel van het
toerisme. In Chora Sfakion , waar tegenwoordig
ongeveer 300 vaste inwoners wonen, is er een
klein haventje. Hier zijn vissersbootjes en
passagiersboten te zien. De
passagiersboten varen
vanaf hier naar o.a. Loutro, Agia Roumeli (het
begin/einde van de Samaria kloof in het zuiden),
Sougia, Paleochora en naar het eilandje Gavdos. Chora Sfakion is de enige plaats in heel
Griekenland welke nooit door een vijandige macht
bezet is geweest. Het dorp en de streek hebben
in het verleden veel verzet gepleegd tegen
mogelijke overheersers, waarvan de Venetiërs, de
Turken en, tijdens de Tweede Wereldoorlog, de
Duitsers, de bekendste zijn. Op 31 mei 1941
heeft de lokale bevolking vele geallieerde
troepen uit Nieuw-Zeeland en Australië helpen
evacueren vanuit de haven van Chora Sfakion. Het
dorp is vervolgens gebombardeerd door de
Duitsers, waarbij veel gebouwen werden verwoest.
Geschiedenis
De geschiedenis van Sfakia is exemplarisch voor
de geschiedenis van Kreta als geheel. Het eiland
Kreta ligt bijzonder gepositioneerd in de
Middellandse Zee, op het kruispunt van verkeer
tussen Europa, Azië en Afrika. Daarom stond het
altijd al in de belangstelling van vele heersers
en overheersers, die alle hun sporen hebben
achtergelaten, tot de dag van vandaag.
De regio Sfakia, zuidwest-Kreta, speelt een
significante rol in de vrijheidsoorlogen op
Kreta. Vanwege zijn bijzondere natuur -in het
zuiden ingesloten door de Libysche Zee, in het
noorden begrensd door de bijna 2500 meter hoge
Witte Bergen (White Mountains, "Lefka Ori")-
waren zijn inwoners nauwelijks te verslaan. Hun
onoverwinnelijke karakter bracht vele
vrijheidsstrijders voort, die menige wending in
de geschiedenis veroorzaakten. De Sfakianen
leverden boogschutters voor het leger van
Alexander de Grote, hebben de schepen gebouwd
voor de Venetiaanse kooplui en
ontdekkingsreizigers en overleefden de
ineenstorting van het Byzantijnse
rijk. Ze waren
gastheer voor de Kruisvaarders naar Jeruzalem en
hadden de Heilige Paulus te gast. Daskalogiannis
uit Anopoli, net boven Chora Sfakion, bevrijdde
hen van de Turken en verborg zich daar in een
grot bij de zee, totdat de Turken hem vonden en
levend vilden. In de Tweede Wereldoorlog werd
Sfakia gebruikt door de Geallieerden om te
ontsnappen aan de Duitse aanvallen gedurende de
Slag om Kreta (1941).
Het opperbevel in Londen besloot dat de situatie
hopeloos was, en besloot tot een aftocht vanuit
Sfakia. Gedurende de
volgende vier nachten werden 16.000 man naar
Egypte afgevoerd. Een kleiner aantal manschappen
werd vanuit Heraklion afgevoerd. Deze schepen
werden onderweg door de Luftwaffe aangevallen en
leden zware verliezen. Op 1 juni gaven de
overblijvende 5000 verdedigers van Sfakia zich
over, hoewel velen de heuvels en bergen in
vluchten en van daaruit de Duisters nog jaren
last zouden blijven veroorzaken. De nauwe Imbroskloof was
tot de jaren zestig van de vorige eeuw de enige
toegangsweg tot Sfakia. Er waren slechts een
handjevol schutters nodig om de 2 meter brede
doorgang te bewaken. Al deze gebeurtenissen
worden nog ieder jaar herdacht.
terug naar boven
Van Chora Sfakion reden we
naar het meer van Kournas. Inmiddels was de Medicane Zorbas
in volle hevigheid losgebarsten. Het was
werkelijk zeer slecht weer om op de weg te zijn.
Normaal is Kournas via de
oostelijke berghellingen van de Lefka Ori bereikbaar binnen ongeveer anderhalf uur
met de auto. Door het weer deden wij er verschillende uren over. De route van Chora Sfakion naar de
noordkust is normaal adembenemend mooi, vooral het
laatste stuk, wanneer de Libische zee in het
zicht verschijnt en de steile afgronden van de
bergen, zijn onvergetelijk. Helaas hebben wij
hoog in de bergen er weinig van gezien omdat het
zicht door de hevige regen en wind niet meer was
dan 10 meter. Het was vaak stapvoets rijden.
Kournas is het grootste
zoetwatermeer van Kreta. Het ligt 43 kilometer
ten westen van Chania en 26 km ten westen van Rethymnon.
Niet direct een vakantiebestemming maar wel
geschikt voor een dagje uit, Het is een
tikkeltje commercieel met een rij Griekse taverna’s langs de oever met overdekte terrassen
en uitzicht op het meer. Bij aankomst zie je
direct een piertje met aangemeerde waterfietsen.
Eenden, ganzen en watervogels zijn hier genoeg.
Ook het aanbod van panorama terrassen, wat hoger
gelegen, wordt niet
onder stoelen of tafels
geschoven. De Agios Georgios kerk is
bezienswaardig. De oevers van Kournas hebben een
totale lengte van 3,5 km met een oppervlakte van
zo’n 1,3 km2. Diepste punt van van het meer is
zo’n 22,50 meter. De maximale breedte van het
Kournas meer is 880 meter en de maximale lengte
bedraagt 1.080 meter. De naam is afgeleid uit
het Arabisch, waar Kourna “meer” betekent. In de
oudheid werd het ook wel Cornesia genoemd. Wij
lunchten op zo'n mooi terras maar de hevige
regen belemmerde het uitzicht. Je zou het niet
zeggen maar met de grote droogte die op Kreta
voor veel problemen zorgde was het water niveau
in het meer bijzonder laag.
Een tragisch verhaal: in mei
1972 verdronken hier 21 meisjes van een
middelbare school uit het dorpje Spili. Hun
boottocht eindigde in een drama, daar de meesten
niet konden zwemmen. Nadat hun boot kapseisde,
raakten de meisjes in visnetten verstrikt.
Sindsdien wordt dit meer “het meer der 21
maagden” genoemd.
terug naar boven
We reden verder naar
Georgioupolis dat tussen Chania en Rethymnon
aan de baai van Almyros ligt. Het is een klein
vissersdorpje dat zich de afgelopen decennia
ontwikkeld heeft tot een volwaardig toeristisch
dorp. Het heeft de naam gekregen van de Prins
van Kreta; Georgios (einde 19e eeuw). In
Georgioupolis mondt de rivier Almyros uit. De
hoge eucalyptusbomen die zich hier bevinden zijn
opvallend. In het centrum van Georgioupolis
bevindt zich een levendig dorpsplein waar de
meeste winkels zich bevinden. (bakker, slager,
minimarktjes, cafés etc.) Dat Georgioupolis een
leuke toeristische plek is geworden, heeft te
maken met het lange uitgestrekte zandstrand dat
zich hier bevindt. Er zijn heel wat terrasjes,
restaurants en tavernes langs het water. In Georgioupolis is een klein
haventje waar vooral vissersbootjes aanleggen,
dat verklaart ook het feit dat er goede
visrestaurants in het dorp zijn. Tegenover
Georgioupolis ligt een klein rotseilandje met
een kapel erop dat te voet te bereiken is, via
een smalle landstrook. Ten zuiden van
Georgioupolis bevindt zich het meer van Kournas,
een van de mooiste gebieden in de regio. Wij
overnachtten in een hotelletje vlak bij de
haven. Ook hier werden we onthaald op bakken
water uit de hemel. Het trappenhuis van het
hotelletje was veranderd in een waterval. Om
toch het dorpje te kunnen bekijken kregen wij
een paraplu. Wij dineerden in een leuk
restaurantje aan het plein. De volgende zag het
weer er veel beter uit en na een heerlijk
ontbijt aan het plein reden we terug naar Pefki.
terug naar boven
