Thor
Heyerdahl (Larvik, 6 oktober
1914 - Colla Micheri, 18 april
2002) was een Noors antropoloog.
Hij probeerde met een aantal
bijzondere en opvallende
expeditiereizen aan te tonen dat
vertegenwoordigers van heel oude
culturen, zoals de Eskimo's en
de indianen, al met elkaar in
contact gekomen kunnen zijn. Hij
schreef vele boeken en
biografieën. Van het boek De Kon-Tiki expeditie maakte hij
ook een documentaire
waarvoor hij in 1951 een Oscar
kreeg. Thor Heyerdahl is vele
malen gedecoreerd. Hij overleed
op 18 april 2002 aan een
hersentumor op de leeftijd van
87 jaar.
terug naar boven
Heyerdahl studeerde van
1933-1936 zoölogie en geografie
aan de universiteit van Oslo.
Tijdens een poging, samen met
zijn vrouw Liv, een jaar op een
natuurlijke wijze te leven op
het geïsoleerde eiland Fatu Hiva
van de Marquesaseilanden (ook de
Markiezeneilanden genoemd) in de
Stille Oceaan, raakte hij
geïnteresseerd in de cultuur van
Polynesië.
Wat hem vooral intrigeerde was
een overeenkomst tussen de
legendarische Polynesiër Tiki en
een held uit de voor-Incatijd,
Kon-Tiki. Deze laatste was
volgens een oude legende in
circa 500 Zuid-Amerika ontvlucht
omdat hij slachtoffer van een
massamoord dreigde te worden. De
Noor besloot te bewijzen dat
migranten uit Zuid-Amerika zich
in die tijd reeds in Polynesië
hadden kunnen vestigen.
In de Tweede Wereldoorlog deed
Heyerdahl dienst bij de Noorse
paratroepen. Daarna begon hij
zijn eerste expeditiereis voor
te bereiden.
terug naar boven
De
Kon-Tiki in het gelijknamige
museum in Oslo Op 28 april 1947
begon Heyerdahl met vijf
mede-opvarenden zijn zeereis van
Peru naar Polynesië op een vlot
van balsahout, dat hij de
Kon-Tiki noemde. De constructie
van dat vlot had hij zelf
geleid. Het vaartuig was gebouwd
naar Incamodel. Ze deden 101
dagen over deze reis, waarin ze,
afhankelijk als ze waren van de
stroming en de wind, al
meanderend 6880 km aflegden. Ze
landden uiteindelijk op het atol
Raroia, in de
Tuamotueilandengroep ten zuiden
van de Marquesaseilanden in
Frans-Polynesië. Het boek dat
Heyerdahl daarover schreef werd
een bestseller. Jaren later
bewees DNA-onderzoek
onomstotelijk dat de voorouders
van de Polynesiërs uit Azië
komen.[1]
In 1953 volgde een expeditie
naar de Galapagoseilanden en in
1955-56 naar Paaseiland.
In de jaren zestig
experimenteerde Heyerdahl met de
bouw van een boot van Egyptisch
papyrusriet van circa 17 meter
lengte, die hij naar de
Egyptische zonnegod Ra noemde.
Hij construeerde de boot naar
oud-Egyptisch ontwerp en wilde
ermee bewijzen dat men met de
middelen die men toen had een
oceaan kon oversteken.
In
1969 mislukte een poging om met
zes mede-opvarenden in de Ra I
de overtocht te maken. Ze bleven
steken op slechts 1000 km van
het einddoel. Het lukte
Heyerdahl wel in 1970, met de
papyrusboot Ra II. Daarmee voer
hij in 56 dagen van Marokko naar
Barbados, dat hij op 12 juli
bereikte. De Ra II is te
bezichtigen in het Kon-Tikimuseum te Oslo.
De Ra II In 1978 maakte
Heyerdahl een rieten boot naar
oud Sumerisch voorbeeld, waarmee
hij van Syrië naar India wilde
varen. Deze Tigrisexpeditie brak
hij echter abrupt af in Djibouti.
Uit protest tegen de oorlog in
de Hoorn van Afrika verbrandde Heyerdahl daar het vaartuig
eigenhandig.
Van 1982 tot en met 1984 leidde
hij een expeditie naar de
Maldiven, van 1986 tot 1988 naar
Paaseiland en in 1988 tenslotte
naar Peru.
In 1991 onderzocht Heyerdahl een
groep steenhopen bij Güímar en
ontdekte dat het niet zomaar
steenhopen waren, maar
piramides.
Hoewel sommige tochten
mislukten, bewees het welslagen
van een aantal van dit soort
primitieve oceaanreizen volgens
Heyerdahl dat mensen uit het
oude Egypte en Peru deze en
andere delen van de wereld
kunnen hebben bezocht, lang
voordat westerse
ontdekkingsreizigers dat deden.
Zijn theorieën werden door veel
wetenschappers niet serieus
genomen, maar dat deed niets af
aan zijn algemene populariteit.
terug naar boven
